woensdag 17 oktober 2007

Pokhara

Om 6:30 uur spoed ik me naar beneden om nog snel mijn ontbijt voor 7 uur te bestellen. Er is niemand te bespeuren maar ik vind wel het blad waarop iedereen zijn bestelling heeft doorgegeven. Snel zet ik mijn keuze er ook op. Om 7 uur staat mijn ontbijt dan ook klaar en dat is maar goed ook want we hebben een lange dag voor de boeg. Vandaag hebben we ons ingeschreven om een uitstap te doen met Ashok. Wanneer Ashok aankomt, zien we dat hij een donkere bril opheeft. Wendy is er niet gerust in en vraag of alles ok is met hem – hij bevestigt. We rijden eerst naar een Tibetaans vluchtelingenkamp en op de weg daar naartoe zien we overal kuddes geiten. Deze arme beestjes zullen straks allemaal geslacht worden voor het grote festival dat binnen enkele dagen plaatsvindt. Nepalezen offeren de geiten namelijk aan de goden. Het is alsof de beestjes het weten want vele krijsen alsof ze levend gevild worden. Nu zien we al overal de voorbereidingen van dit festival.

De bevolking komt naar de tempels om te offeren, te bidden en rond het gebedswiel te wandelen. Wendy heeft het moeilijk – ik zie tranen in haar ogen en heb echt met haar te doen. Ze maakt zich zorgen om Ashok want hij heeft nog steeds zijn bril niet afgezet. Ze vreest dan ook dat zijn oog er niet echt fraai uitziet en voelt zich schuldig. Ze wil er niet over praten dus laat ik het maar zo …. We vervolgen onze weg naar Sarankot, een typisch Nepalees dorp. Daar begint onze prachtige wandeling. Het landschap met in de verte de besneeuwde bergtoppen is adembenemend mooi en af en toe komen we een huisje tegen. Na 3 uur stappen arriveren we boven op een bergtop. Moe maar voldaan. Als oudste van de groep heb ik het toch niet zo slecht gedaan. We lunchen daar op de top van de berg en genieten van het uitzicht.

De eigenaar van het restaurantje wil met mij op de foto en ik moet beloven dat ik de foto zal opsturen. Daarna dalen we opnieuw af. Beneden is het hele dorp van de partij op een volleybalwedstrijd. Wat een prachtige locatie om aan sport te doen! Met de bus, rijden we vervolgens naar een natuurlijke waterval in de vallei. Niet echt spectaculair. Na deze mooie dag rijden we terug naar het hotel waar we nog even de tijd hebben om te shoppen. De sjaals zijn hier heel erg goedkoop dus koop ik verschillende exemplaren. Om 19 uur spreken we af voor het avondeten. Ik ben doodmoe en ga samen met Clarissa naar het hotel terwijl Wendy nog iets gaat drinken. Omstreeks 22:30 uur kruip ik in bed.

 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten