Ibiza - Santa Eularia des Riu

Na het ontbijt rijden we naar de derde grootste stad van het eiland, Santa Eularia des Riu. Het centrum bestaat uit kleine Moorse pittoreske huisjes. Heerlijk om zo in de kleine steegjes rond te slenteren. Dat is echt vakantie! Boven op de heuvel staat er een mooi kerkje dus besluiten we maar weer eens te klimmen. Liliane wacht opnieuw beneden want zij ziet de klim niet zitten. Wij zijn blij dat we het gedaan hebben want wat hangt er in dit piepkleine kerkje? Echt waar, een prachtig schilderij van onze lievelingsschilder Salvator Dali. De klim dus meer dan waard! Santa Eularia des Riu ligt aan het water dus besluiten we naar de promenade te wandelen. Ter hoogte van de toegangsweg wordt de rivier overspannen door een oud aquaduct uit zandsteen. Volgens de legende werd de brug gebouwd door de vorst van de duisternis.

Bij de promenade aangekomen, zijn we aangenaam verrast. Deze is heel breed en mooi versierd met prachtige bloemen. Zalig is het hier in het zonnetje want er is een fris zeebriesje. In de wijk Siësta is alles prima onderhouden en er zijn leuke pleintjes en waterpartijen. Bovendien is er een marktje met leuke hebbedingetjes. Daar laten we Liliane met een gerust hartje achter want we trekken het stadje in en dat is weer klimmen.  Santa Eularia des Riu is van een ingetogen schoonheid. De stilte in de bovenstad is heerlijk en veel toeristen komen we hier niet tegen. 

Wie Ibiza zegt, zegt hippiemarkten en een van de bekendste is Las Dalias in San Carlos, een walhalla voor shoppers! Wat begon als een kleinschalig marktje met zelfgemaakte sierraden, is nu uitgeroeid tot een reusachtige markt en een ware toeristische attractie. Hier zijn we niet alleen! Bij aankomst op de parking die net naast de markt gelegen is, zijn we gefascineerd door een levend standbeeld. De volledig roodgekleurde man hangt boven een blok met slechts aan 1 zijkantje een steun. Indrukwekkend! Ik ben een vrouw die graag zwarte outfits draagt. Gelukkig heb ik deze keer toch iets meer kleur in mijn bagage gestoken. Maar voor diegenen die dat niet doen, geen paniek, op deze markt zijn genoeg standjes met kleurrijke outfits. Hier kan je jezelf dus altijd een ‘last minute ibiza-proof look’ aanmeten. Op de markt heerst een relaxte sfeer en overal hangt er een wierrookgeur. We dwalen eindeloos langs de kraampjes met kleurrijke kleding, leuke laarsjes, handgemaakte lederwaren, vrolijke sieraden en nog veel meer! Uiteraard met een gezellig muziekje op de achtergrond. Op het hoogtepunt van het hippietijdperk verbleven er jaarlijks meer dan 100.000 hippies op Ibiza maar vandaag de dag zijn er niet zoveel hippies meer te vinden op het eiland, behalve hier dan! De vrouwen dragen mooie witte linnen jurken, een kleurige bloem in hun haren en prachtige sandalen. Het is een kledingstijl die vandaag de dag hier nog heel populair is. 

Na de drukte van de kleurrijke markt rijden we verder naar Sant Llorenc de Balafia, een versterkte nederzetting en het enige overgebleven Moorse dorp van Ibiza. De bouw van de huizen laat zien hoe de boeren zich vroeger verdedigden tegen aanvallen van piraten. Het kleine dorp bestaat uit kubusvormige, witgeschilderde huizen met platte daken, dikke muren en kleine ramen. Het is een landbouwgebied en veel is er niet te beleven. Er staat opnieuw een klein wit kerkje, hoe kan het ook anders? We nemen even de tijd voor een kleine wandeling tussen de amandelbomen en fruitbomen. 

Alvorens terug naar het hotel te gaan, keren we nog even terug naar de kust voor een heerlijk ijsje bij Gelateria Miretti, het beste ijssalon van Ibiza, althans volgens de inwoners van Santa Eularia des Riu zelf. Er zijn meer dan 40 verschillende smaken en het heerlijk ambachtelijk Italiaans ijs is van een uitmuntende kwaliteit, lekker smeuïg en een zalige verfrissing op deze wederom hete dag.

We hebben onze auto geparkeerd in een parkeergarage en papa gaat alvast de auto halen terwijl wij gaan betalen. Wanneer we aan de betaalautomaat staan, horen we gepiep en kort daarna een enorme knal. Mama kijkt naar mij en zegt ‘dat is uwe pa’ en gelijk heeft ze! Ondanks het feit dat de auto een flink fluitsignaal gaf, knalde hij met de achterkant van de auto tegen de muur. Hij is helemaal van z’n melk en wanneer de man van de parkeergarage erbij komt is het hek helemaal van de dam. De man begint me daar te roepen en te tieren. Ik probeer hem in mijn beste Spaans te kalmeren en zeg hem dat het een ongeluk is. Uiteindelijk laat hij het toch voor wat het is en verdwijnt weer in zijn kot. Blaffende honden bijten niet zeker? De auto heeft achteraan een flinke deuk opgelopen en ook papa z’n ego heeft een deuk. Hij ziet zo wit als een papiertje. In de auto bedenken we alvast een heel scenario voor het autolease bedrijf. 

Bij aankomst in San Antonio trekken we naar Europcar. Papa met lood in de schoenen, ik vol zelfvertrouwen. We zijn verzekerd dus dat komt wel goed! Ik vertel de vrouw achter de balie dat we de auto gisterenavond aan het hotel hadden geparkeerd en dat er deze morgen een deuk zat aan de achterkant. In mijn blog heb ik reeds vermeldt dat het hotel gelegen is aan een zeer smal straatje waar ook de bus doorrijdt dus heel onwaarschijnlijk is het niet als er daar iemand tegen de auto zou rijden. De dame achter de balie gaat even mee met ons naar de auto en is volledig overtuigd. Papieren worden afgetekend en de zaak is gesloten. Geen kosten voor ons! Gelukkig was dit de laatste dag want ik denk niet dat papa nog graag in die auto was gestapt.   

Na het avondeten besluiten we nog eens naar de promenade van San Antonio te trekken voor een cocktail of twee. Terwijl de jeugd zich helemaal laat gaan in de talrijke discotheken die het stadje rijk is, wandelen wij terug naar het hotel voor een goede nachtrust. ’s Avonds, wat zeg ik ’s nachts word ik wakker geschud door een harde knal. Zowel Liliane als ikzelf zitten recht in ons bed. Wat blijkt er is iets te vieren op het eiland want we worden verrast met een prachtig vuurwerk.