donderdag 25 oktober 2012

Aguas Calientes

Annelies is vanmorgen om 5 uur vertrokken om aan haar Inca Trail te beginnen. Ze was verschrikkelijk zenuwachtig en lag al van 2 uur wakker. Wij mogen iets langer slapen want ons busje vertrekt pas om kwart voor 7. Deze brengt ons vanuit Cuzco naar het stationnetje van Poroy. De weg slingert omhoog en heb eigenlijk al spijt dat ik geen pilletje genomen heb. In Poroy aangekomen zien we de trein al binnenrijden. Hij dateert van 1966 maar ziet er nog prima uit. We hebben allemaal vaste plaatsen - ik zit naast Paula maar rij wel achteruit. Eerst denk ik dat dat niet zo'n probleem zal zijn maar het is echt een boemel en hij schokkelt verschrikkelijk. De trein naar Aguas Calientes rijdt al zigzaggend naar de Heilige Vallei. We krijgen een snackje (gezouten schijfjes banaanchips en 2 chocolade bonbons) en een drankje. Na een korte stop op het station van Ollantaytambo volgt de trein de bochten van de Urubamba-rivier. De trein heeft een glazen dak dus we zien de hoge bergen boven ons. De omgeving is prachtig ... Na een kleine vier uur komen we aan in het levendige stadje Aguas Calientes. Dit stadje werd speciaal gebouwd voor de toeristen die Machu Picchu komen bezoeken. Er is geen enkele weg er naartoe, enkel de spoorweg. Het bestaat dan ook uitsluitend uit hotels, bars, restaurants en souvenirwinkeltjes.
De natuur is hier helemaal anders want we zitten nu opnieuw een heel pak lager en midden in de jungle. Daar wij pas morgen de ruïnes van Machu Picchu bezoeken, hebben we in de namiddag tijd om de tropische omgeving van Aguas Calientes te verkennen. Eerst checken we in - simpel hotel, simpel kamertje. Daarna gaan we lunchen op een - gelukkig overdekt terras want we zitten nog maar net neer of de hemelsluizen worden opengedraaid. Het water valt met bakken uit de hemel. Mijn gedachten gaan onmiddellijk naar Annelies - ocharme op die steile hellingen klimmen in de regen. Ik hoop vurig dat het boven wel droog is. Na de lunch klaart het op dus besluiten we een kleine wandeling te maken. We wandelen naast de rivier met daarin, door het water prachtig uitgesleten rotsblokken. De machtige bergen steken boven ons uit en zijn omgeven door een dichte mist. Hopelijk trekt deze mist snel op want Annelies moet van bovenuit Machu Picchu zien liggen en nu gaat dat zeker nog niet lukken. Ook voor ons morgen, geldt hetzelfde. Fingers crossed dus ... Wanneer we aan de brug van de Machu Picchu komen, barst er weer een tropische bui los. Malika heeft haar zondagse schoenen aan en haar handtasje aan de arm zoals steeds ... nee het is geen wereldreizigster in hart en nieren. Ze heeft in het hotel zo een doorschijnende plastieken poncho gekocht. T'is echt geen gezicht! We zijn doorweekt wanneer we terug aan het hotel komen. Tijd voor een middagdutje zodat mijn kleren kunnen drogen. Na 15 min komen Claire en Stephan kloppen met de vraag of ik mee iets warms ga drinken. Dat is maar een woord ... natte kledij terug aan en weg zijn we. Over het hotel drinken we een heerlijke warme chocolademelk. Na een tijdje klaart de hemel een beetje op en besluiten we naar de overdekte markt te lopen. Hier vinden we hopen souvenirs die we elders ook al gezien hebben maar ik ben een vrouw met een missie. Ik ben zo fier op Annelies dat ik voor haar een geschenkje wil kopen als beloning voor haar Inca Trail tocht. Ik heb een idee in gedachten, iets dat ze ooit eens gezegd heeft tijdens de reis dat ze mooi vond. We moeten lang zoeken maar eindelijk zie ik het, een klein wandtapijtje met 3 Peruviaanse vrouwtjes. Ondertussen is het helemaal terug opgeklaard en wandelen we nog wat door het dorp. Rond 4 uur ga ik terug naar het hotel om Annelies op te wachten. Lang duurt het niet ... ze komt een kwartiertje later de hotelkamer binnen, helemaal doorweekt maar oh zo blij dat ze het heeft gedaan. Ze is zo enthousiast - ik word er zelf ook helemaal blij van. Uiteraard heeft ze ook veel regen gehad maar op het moment dat het moest, is de zon er door gekomen waardoor ze de Inca stad Machu Picchu in al haar glorie onder zich zag opduiken. Vanavond gaan we eten met de groep maar het avondeten van Annelies zit in haar ticket inbegrepen dus zij gaat elders. Het is een super leuke plaats en het eten is subliem, net als de pisco sour! Na een uurtje krijgt Fabian telefoon, er is iets met Annelies dus hij moet even weg. Wanneer hij terug komt vertelt hij dat de groep waarmee ze vandaag op stap was eigenlijk een privé tour had besteld en daar kan ze morgen niet meer mee op stap. Dat was al een domper op de vreugde maar de gids wou Annelies morgen alleen de bus op sturen naar Machu Picchu en daarmee is zij het niet eens - terecht natuurlijk. Fabian laat zijn slechte kantje bovenkomen en geloof me .... hij kan furieus worden als iets hem niet gaat. Resultaat, na heel wat palaveren krijgt Annelies nu dus een andere groep en zij mag bepalen wanneer ze wil vertrekken. 's Avonds op de kamer is ze er toch nog niet gerust in maar ik denk wel dat alles goed zal komen.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten