La Paz ontwaakt en het zonnetje is weer van de partij. Vandaag ons laatste dagje in Bolivië! We rijden naar Copacabana aan het Titicaca-meer. Helemaal gepakt en gezakt komen we om kwart na 8 beneden. Blijkt dat iedereen al in de bus zit ... vertrekuur was normaal 8u30. Het is een klein, pittoresk, typisch Boliviaans busje dat al wel wat heeft meegemaakt denk ik. Het is de grote zondagsmarkt in La Paz dus verschrikkelijk druk want hier komen meer dan 10.000 mensen op af. Volgens Fabian niet echt veilig voor toeristen dus stoppen we niet. Het duurt wel even voor we de stad uit zijn. We rijden voorbij het vliegveld van La Paz met de op één na langste landingsbaan ter wereld. Het blijkt heel moeilijk landen en stijgen te zijn op deze hoogte en het feit dat de vliegtuigen dateren van lang vervlogen tijden zal er ook wel iets mee te maken hebben. Gelukkig nemen we hier geen vliegtuig! Ben wel avontuurlijk aangelegd maar het moet toch veilig blijven. Halverwege de rit stoppen we op een uitkijkpunt over het Titicacameer waar we al geruime tijd naast rijden trouwens. In de verte zien we twee eilandjes die beide in Peru liggen. Eentje daarvan noemt 'eeuwig leven' en naar verluidt zouden daar het merendeel van de mensen boven de 100 jaar zijn. Toeval? Wanneer we in Tiquina aankomen, nemen we een bootje om het meer over te steken. We gaan samen met de locals de boot op - naast me zit een klein vrouwtje met bolle wangen die volgens mij haar hele hebben en houwen mee heeft in een felgekleurde sjaal. Ben wel blij dat de overtocht erop zit want de boot wiebelt wat te veel naar mijn zin. De bus gaat op een aparte duwbak het Titicacameer over.
Het is een schiereiland maar we gaan niet via de weg omdat je dan door Peru moet. Fabian introduceert het salteñja broodje, gevuld met vlees, groenten en een hardgekookt ei. Het is lekker maar wel een smosboel want er zit redelijk wat vocht in. Rechthouden dus dat ding tenminste als je nog propere kledij wil voor de rest van de dag. Tja bij Malika is dat dus niet gelukt. Wanneer ook de bus aan de overkant is, moeten we nog 3 kwartier rijden door de bergen. Mijn gedachten dwalen onmiddellijk af naar mijn allerbeste vriend ... ja Schumacher is er niks bij vergeleken met deze chauffeur . Hij scheurt door de bochten en in een mum van tijd ben ik misselijk pffff . In de verte zien we de stad opduiken. Kleine, kleurrijke huisjes die tegen een berg aangebouwd zijn. Bij aankomst in Copacabana zou de rust normaal over ons neer moeten dalen maar er is een soort feest aan de gang waardoor harde muziek uit de luidsprekers knalt. Dit dorpje telt slechts 6000 inwoners maar het lijkt wel of elke toerist die zich in Bolivië bevindt, hier is neergestreken. We checken eerst in. Het hotel ligt pal aan het water en de kamers zijn mooi ruim en gezellig ingericht. Lang kunnen we er echter niet van genieten want Fabian regelt voor ons lunch in één van de tentjes aan het water. We eten een grote zalmforel vers uit de zee met frietjes voor 2 euro. Daar kunnen we in België alleen maar van dromen. Na de lunch maken Annelies en ik ons snel uit de voeten vóór Malika ons kan volgen. We wandelen de winkelstraat in die uitkomt op een mooi plein waar de imposante Moorse kathedraal staat die boven Copacabana uittorent. Eigenlijk is ze veel te groot voor dit stadje maar ze is wel prachtig.
Aan de kathedraal staat er een hele resem wagens die rustig hun beurt afwachten om gezegend te worden. Iedere Boliviaan die een nieuwe wagen koopt, komt langs Copacabana om hem te laten zegenen. De wagens worden versierd met bloemen. Maar het zijn hier niet alleen de auto's die gezegend worden - ook Annelies wordt gezegend want wanneer we in de kathedraal binnengaan, is er net een dienst bezig. Plots gaat iedereen naar voor en Annelies denkt dat het de communie uitreiking is en besluit ook te gaan. Wat blijkt ... de priester zegent haar met een roos gedoopt in wijwater. Eerst de handen en dan het hoofd. Een beetje daarna staan we op de hoek van een straatje ons plan te lezen en net als we doorgaan, valt er een grote ijzeren plaat naar beneden, net op de plaats waar wij stonden. Het heeft dus geholpen die zegening! We wandelen het centrum uit naar de 'Cerro Calvario'. Deze berg is best pittig om te beklimmen maar de beklimming van 4000 m wordt beloond met een prachtig zicht over het Titicacameer. De vrouwtjes die boven allerlei spulletjes verkopen doen deze klim alle dagen - dan toch maar BASF! Ze steken ons voorbij alsof het niets is - het lijken wel kleine berggeitjes. Halverwege zien we Claire en Paula genieten op een bankje - de mannen zijn wel helemaal naar boven en die komen we dan ook tegen wanneer wij stijgen en zij dalen. Boven zien we de baai van Copacabana in al z'n schoonheid en er zijn ook enkele ceremonies bezig die half Andes en half Christelijk zijn. Mensen steken kaarsen aan om hun huis, wagen of andere bezittingen te zegenen. Het was vermoeiend maar we hebben er geen spijt van!
De Inca's geloofden dat hun zonnegod ooit werd geboren op het heilige eiland van de zon, Isla del Sol, voor de kust bij Copacabana in het Titicacameer. Geen onaardige plek om geboren te worden. Wanneer we terug afdalen, vervoegen we ons bij Claire, Stefaan, Paula en Achiel om samen nog iets te gaan drinken op één van de vele gezellige terrasjes. Een echt vers sinaasappelsapje mmmm super zoet! Nadien kuieren we nog wat op de plaatselijke overdekte markt want we moeten ons lunchpakket voor morgen nog kopen. Annelies ziet ook nog een paar prachtige oorbellen voor geen geld: 30 bol maar ze dingt af tot 20 bol - ja het onderhandelen gaat haar steeds beter af! 's Avonds eten we in het beste hotel van de stad - sjeik maar super lekker. Annelies gaat voor de zalm carpaccio - een echte aanrader en misschien een ideetje voor Kerstmis! Ik onthoud vooral het dessert - crème brulée met munt! Volgens Fabian ook het enige restaurant dat de moeite is. We moeten om half 10 ten laatste terug in het hotel zijn want anders kom je er niet meer in. In de kamer horen we het ruisen van de golven - heel aangenaam om zachtjes in slaap te vallen.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten