Ica - Nasca

Vandaag vindt er de jaarlijkse straatrace plaats die gaat van Ica tot Arequipa. De snelweg is dus afgesloten en dat is een 'kleine' streep door onze rekening. Fabian ziet dan ook geen reden om vroeg te vertrekken dus mogen we uitslapen. Om 6 uur ben ik al wakker maar dat is toch wat te vroeg dus blijf ik nog wat soezen. Rond half 8 staan we op en gaan we lekker ontbijten. Het zonnetje schijnt al en de temperatuur is aangenaam dus we eten buiten onder een rieten dakje - das pas congé! Na het ontbijt gaan we nog even aan het zwembad zitten alvorens onze rustige dag van start gaat. Nog snel neem ik een foto aan de receptie en mijn schaduw wil uiteraard op 'datzelfde' plaatsje 'dezelfde' foto maken. Malika duikt dus in haar handtas maar komt tot de ontdekking dat ze haar fototoestel niet heeft - op zoek dus naar dat ding - valt het niet in het zand, dan laat ze het ergens achter - héél vermoeiend! Om half 11 rijden we naar het Regionaal Museum van Ica, waar we enkele voorbeelden kunnen zien van de zeer verfijnde textielwerken uit de Paracascultuur. We mogen geen foto's nemen want enkele jaren geleden werden er stoffen gestolen uit het museum en zijn ze strenger geworden. In het museum bevinden zich ook enkele mummies die heel goed intact zijn gebleven. Morgen zullen we hierover nog meer horen tijdens een bezoek aan het Chauchillakerkhof. Fabian is een super gids en vertelt honderduit over de Baraca en Inca culturen. Vroeger werd de schedel aan de zijkanten van alle vooraanstaande mannen en vrouwen met planken ingesnoerd zodat de hersenen in de schedelpan omhoog groeiden. Hoe langer het hoofd werd, hoe meer aanzien ze genoten. Onderweg naar Nazca, een busrit van ongeveer drie uur, zien we niets anders dan een dorre omgeving waar niets van leven te bekennen is. We stoppen nog even aan een cactusplantage. Hier hebben we het eerste mooie uitzicht van de dag, de groene vlakte die mooi afsteekt tegen de bergketens.

De Pan-American Highway loopt een stukje door het gebergte en op de top stopt Alexis onze chauffeur even om ons een mooi uitzicht te bieden op de Rio Grande Vallei, opnieuw een stukje groen tussen de dorre bergen. Elke 7 à 10 jaar zorgt 'el Niño' voor de verandering van het klimaat. Hier regent het normaal nooit, maar dan regent het weken aan één stuk waardoor de stad Nasca overstroomt. De laatste keer was in 1998. Daarna rijden we verder tot aan de nascalijnen. De weg loopt er dwars door omdat de lijnen pas na de aanleg van de weg ontdekt zijn. Reden hiervan is dat de lijnen enkel vanuit de lucht te zien zijn. Morgen gaan 3 mensen uit de groep met een klein vliegtuig boven de lijnen vliegen maar wij vonden de gevraagde 110 USD te duur hiervoor. Gelukkig hebben ze voor de gierige toeristen een hoge toren gebouwd en van bovenaf zien we alvast 2 van de tekeningen, de boom en de handjes. Voor ons meer dan voldoende.

Rond 2 uur arriveren we in Nasca waar we eerst gaan lunchen in een gezellig restaurantje. In Peru vind je eigenlijk overal naar onze normen goedkope restaurants. Voor een hoofdmaaltijd ben je rond de 20 soles kwijt (1€ = 4 soles). Voor de meeste Peruvianen zijn de restaurants echter te duur. Daarom zie je in de restaurants eigenlijk voornamelijk toeristen, de lokale bevolking eet thuis. Ik neem één van de specialiteiten van het huis - de 'lomo saltado', een wokgerecht van rundvlees met tomaat en ui. Lekker maar heel taai. De porties zijn in ieder geval mega dus honger zullen we hier niet lijden. Daarna gaan we naar het hotel 'Casa Andina' dat in de hoofdstraat gelegen is. We checken in en besluiten dan alvast de stad in te trekken. Op het hoofdplein 'Plaza de Armas' heerst er een leuke drukte. Overal zie je schoenpoetsertjes, spelende kindjes en oude mannen die wat uitrusten op een bankje. We zetten ons even neer en genieten van de rust en het uitzicht. Nasca is een aangenaam stadje om in rond te wandelen, mooi onderhouden en overal zien we tekeningen van de nascalijnen. In de straten van het hotel staan er verschillende bankjes waarop jongeren zitten te schaken of armbanden maken. In de straten rijden grappige taxi's af en aan. Het zijn piepkleine autootjes in een knalgele kleur met allerlei versieringen. Hiervan zijn er slechts 500 gemaakt maar de productie ervan is nu verboden vanwege de veiligheid. 's Avonds spreken we af met Claire en Stefaan om een kleinigheidje te gaan eten. Fabian heeft ons een krantje bezorgt met alle bezienswaardigheden en ook enkele restaurant tips. Het wordt El Huarango - aanraders volgens Fabian zijn hier de spaghetti en de tomatensoep. Ik bestel het eerste en de anderen de soep. Alles wordt à la minute gemaakt en het is super lekker. Plots zien we een lange staart en als we deze volgen met onze ogen hangt daar toch geen rat aan zeker. Ze loopt over de balken aan het plafond - gelukkig is alles net op. We wandelen terug naar het hotel en zien het stadje letterlijk tot leven komen. Vanmiddag was er wel wat volk op straat maar nu heerst er een gezelligere drukte, de etenstentjes op straat schieten als paddenstoelen uit de grond, jongeren staan wat te hangen op elke hoek van de straat en komen samen op het plein. Ja ... Nasca leeft in de avonduurtjes!

Posted with Blogsy