We worden wakker vóór de wekker afloopt. Daar we gisterenavond al alles ingepakt hebben, kunnen we vroeg uitchecken. De bagage wordt voor ons weggezet dus hebben we onze handen vrij voor nog een laatste dagje Madrid. Het zonnetje is terug van de partij dus onze dag kan niet meer stuk. We ontbijten in een plaatselijk barretje, onze laatste pan con jamón maar met tomatenpuree deze keer, net zoals de Madrilenen het doen. Daarna nemen we de metro naar Reina Sofia. De grootheden uit de Spaanse moderne kunst zijn Pablo Picasso, Salvador Dali en Joan Miró en die staan dan ook centraal in dit museum – our cup of tea!
Het is een redelijk groot museum en het is best even zoeken waar we moeten zijn want uiteraard hangen er hier ook andere kunstvormen. Het hoogtepunt van Reina Sofie is het doek Guernica uit 1937 van Pablo Picasso. Het schilderij laat de stad zien tijdens het bombardement. Er is veel tegelijk te zien op het schilderij. Een paard dat in paniek een huis binnen stormt. Rechts valt iemand van het brandende dak en een moeder huilt om haar dode kind. Pablo Picasso wilde met het schilderij de chaos tijdens een bombardement laten voelen als je naar het schilderij kijkt. De mensen rennen in paniek uit hun huizen. Het schilderij bestaat uit lijnen en vlakken en is in zwart, wit en grijs geschilderd om de oorlog uit te drukken. Het mega schilderij wordt door twee bewakers geflankeerd en massa's Japanezen trachten ons te verdringen maar het lukt ons toch om net voor het schilderij even te verpozen. Naar onze mening niet één van de beste schilderijen van de grootmeester maar soit ... Iedereen weet hoe vermoeiend een museum kan zijn. Na een paar uur bereik je de grenzen van je opnamevermogen. Daarom moet je museumbezoeken goed doseren en je tevens concentreren op de voor jou interessantste zaken en voorkeuren. Toch bezoeken we nog snel de andere zalen maar we zijn niet echt voorstander van de moderne kunst die er hangt - misschien begrijpen we het niet zo goed. Het is veel te mooi weer om nog langer binnen rond te dwalen dus besluiten we terug naar buiten te trekken en wat te wandelen in de oude volkswijk La Latina. Vele kronkelige straatjes maar niet echt een leuke buurt want hier is de Chinees heer en meester - het lijkt wel China Town met allerlei typische winkeltjes. Het is volgens ons ook de armmoedigste wijk van Madrid. Niet te verwonderen dat hier elke zondagmorgen El Rastro gehouden wordt, de beroemde en beruchte vlooienmarkt. Beroemd vanwege het feit dat er nagenoeg alles te krijgen is. Berucht vanwege de horden zakkenrollers die het slenterende publiek wat euro’s lichter proberen te maken. Het symbool van Madrid: El Oso y el Madroño, de beer en de aardbeiboom, komen we overal tegen, op taxi's, bussen, politieauto's en vuilniswagens, op ansichtkaarten en zelfs op de putdeksels in het wegdek. Op het Plaza Puerta del Sol staat trouwens een groot standbeeld van dit symbool van de stad. Ondertussen hebben we honger en dorst gekregen en dat niet alleen want onze beenspieren werden ook al aardig op de proef gesteld na onze slentertocht door La Latina. We kiezen een gezellig restaurantje uit aan de bloemenmarkt. Hier staat het terras buiten en dat is toch wel heel aanlokkelijk nu het zonnetje weer vrolijk schijnt. Tortilla, patatas bravas, calamares en dorade à la plancha. Zalig!
Met ons buikje goed gevuld gaan we nog een uurtje in het zonnetje zitten aan de fontein van de Puerta del Sol, mensjes kijken. Ondertussen is de oude stad volgelopen met Juventus supporters die later op de avond tegen Real Madrid spelen. Er is dan ook veel blauw op straat. Rond 4u wandelen we terug naar het hotel maar stoppen nog even bij Desigual want Viviane wil nog graag een paar schoenen. Op de valreep vindt ze het paar dat ze mooi vindt. Daarna nemen we de metro naar het vliegveld. Alles gaat redelijk vlot en voor we het weten zetten we opnieuw voet op Belgische bodem.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten