Zalig geslapen op mijn dun matrasje en opgestaan zonder rugpijn! Toch vreemd dat ik thuis met mijn nieuw bed en dito matras nog steeds als een oud vrouwtje mijn bed uit kruip en hier fris als een hoentje rondspring bij het ochtendgloren. Zou het te maken hebben met fengui, een miskoop of met het feit dat ik mij op vakantie gewoon het best voel? Met een klein hartje trekken we de gordijnen open en dat maakt ons instant blij .. blauwe lucht, wel met wat wolkjes maar toch ... hopelijk dus vandaag wel een zonnetje dat ons zal opwarmen. Om half 9 treffen we iedereen beneden aan het ontbijt en wordt de dag overlopen. Ma en pa zijn tot op heden geen fan van Berlijn dus daar moet dringend verandering in komen. Tijd dus om de mooie kant van de stad 'letterlijk en figuurlijk' in het zonnetje te zetten want deze stad met vele gezichten, van groen tot grauw, van historisch tot ultra modern is echt wel heel bijzonder. Gisteren kuierden we vooral door het voormalig oost Berlijn en ook al doen ze hun best om west en oost zachtjes in elkaar te laten vloeien door o.a. veel nieuwbouw, toch is het echt wel duidelijk waar de grens ligt. Vooral aan het 'volk' dat er rondloopt, veel marginalen, dronkaards en daklozen. Het westen komt nog altijd veel rijker over waar het oosten een meer culturele en bohemien sfeer heeft. Het ontbijtzaaltje is gezellig ingericht en het buffet is verrassend uitgebreid, zelfs gerookte zalm staat er op de rijkelijk gedekte tafel. Om half 10 trekken we de stad in, richting het historisch centrum van Berlijn waar zich alle belangrijke gebouwen bevinden. Met de U Bahn rijden we tot aan Unten den Linden waar onze wandeling echt begint. Vier jaar geleden was ik ook al eens in Berlijn dus ik wist van tevoren al dat het joodse Holocaust Mahnmal monument echt wel indruk maakt op mensen. Het is een golvend terrein waarop 2700 betonnen blokken staan en het houdt de herinnering aan de systematische vernietiging van het joodse volk levend.
Iedereen interpreteert het monument op en andere manier. Voor mij symboliseren de blokken grafzerken en de grijze kleur doet denken aan de as van de verbrande Joden. De ontwerper zelf wil geen betekenis geven aan het monument. Onder het blokken monument bevindt zich een informatiecentrum ter ere van de vermoorde Joden in Europa. Dit heb ik vier jaar geleden gemist dus deze keer wil ik dit wel zien. Het informatiecentrum is duidelijk, aangrijpend en indrukwekkend! Aan de hand van afscheidsbrieven en getuigenissen van familie vernemen we de gruwel van destijds. Wanneer we het centrum verlaten, staan we ineens midden in het ‘blokken’-monument, erg goed over nagedacht! Ook al hebben we vernomen dat de Reichtag niet kan bezichtigd worden zonder voorafgaande reservatie, willen we toch even kijken of dat werkelijk zo is. In 2010 kon je namelijk nog gewoon aanschuiven maar dat is dus nu verleden tijd. Dan maar even de koepel langs buiten bewonderen. Tot 1918 diende het gebouw als vergaderzaal voor de regering van het keizerrijk. Meteen na het aantreden van Hitler brak er brand uit in de Rijksdag en de vergaderzaal raakte zwaar beschadigd. Architect Sir Norman Foster verbouwde het verwaarloosde pand en maakte er een modern regeringsgebouw van. De opvallende koepel laat licht binnen dat via 350 spiegels de vergaderzaal in wordt gekaatst. Jammer dat we er niet in kunnen! Via de Brandenburger Tor, de voordeur van het historische centrum van Berlijn wandelen we naar de Pariser Platz. De indrukwekkende stadspoort stond 28 jaar lang in het niemandsland tussen Oost en West Berlijn. Er wordt druk gediscussieerd welke kant van De Pariser Platz nu Oost Berlijn was en welk deel West Berlijn.
De Pariser Platz is omringt door indrukwekkende gebouwen zoals de DZ Bank met een prachtige glazen gevel. In het gebouw zelf heeft de architect zich kunnen uitleven. Vanuit de enorme foyer kijk je op het atrium dat dieper in het gebouw ligt. Midden in het atrium staat een van glas en staal gemaakt soort vissen hoofd. Op de hoek bevindt zich het Adlon Hotel dat reeds door vele beroemdheden bezocht werd. Charly Chaplin, Theodore Roosevelt, Albert Einstein en Marlene Dietrich verbleven er maar ook Bill Clinton was er op bezoek. Het was ook hier dat Michael Jackson in 2002 zijn baby uit het raam liet bungelen. Ondertussen krijgen we honger en we zetten ons tussen de Berlijners in de middenberm van Unter den Linden. Mmmm de frietjes zijn net zoals ik ze graag heb. Aan de kilo's die er met zoveel vettigheid zeker al zijn bijgekomen, probeer ik even niet te denken. Het plezier vergallen terwijl het bezig is, moet je vooral niet doen. Het is nog vijf weken voor de échte zomer in het land is … tegen dan zal ik wel een tandje bijsteken. Unter den Linden is met recht en rede de bekendste straat van Berlijn. Het is één groot architectuurmuseum met bouwwerken uit alle tijden en het kloppend hart van Berlijn. Behalve heel groen is de laan ook zeer sfeervol, of beter was want ondertussen zijn ze een metrostation aan het bouwen en is de helft van de prachtige boulevard een bouwwerf. Sowieso is het Berlijn van nu niet meer te vergelijken met het Berlijn van vier jaar geleden. Overal wordt er gewerkt en heel veel gebouwen staan in de steigers. Wanneer we de koepel van de Berlijnse Dom beklimmen wordt ons dat pijnlijk duidelijk. Alleen al vanaf hier zijn er zeker 50 kranen te zien. Wanneer we beneden op de rest wachten, krijg ik naar mijn voeten van een security dame die er rondloopt. Even heb ik mijn warme voeten op de koude marmeren vloer van de kerk gezet. Ze zegt me dat het zuur dat zich op mijn voeten bevindt, de vloer aantast - Yeah right, zulke onzin heb ik nu nog nooit gehoord!! Ook de Bebelplatz, ooit een prachtig groot plein, is ondertussen één grote bouwwerf. In mei 1933 was de Bebelplatz het middelpunt van de boekverbranding. De nazi’s hadden een aantal schrijvers zoals Sigmund Freud en Karl Max als niet Duits gekwalificeerd. Hun boeken werden er verbrand. Hier bevindt zich ook de Sankt Hedwigs Kathedral, het middelpunt van het katholieke leven in Berlijn.
Tijd om naar de Neue Wache te gaan. Ondanks zijn geringe afmetingen en zijn ligging tussen imposante gebouwen, straalt het iets melancholisch uit. Dit is vooral te wijten aan het prachtige beeld ‘treurende moeder met dode zoon’ van Käthe Kollwitz. Een opening in het dak zorgt voor een mooie lichtinval – indrukwekkend. Het beroert iedereen die er binnen komt. Daarna volgt nog een zen momentje met het bezoek aan het Alter Jüdische Friedhof. Wat er nu uitziet als een klein verlaten park was feitelijk het eerste Joodse kerkhof in Berlijn dat door de nazi's vernietigd werd in 1943. Zo'n 12.000 mensen zijn hier verbrand tussen 1672 en 1827 . Het is een zeer indrukwekkende plek om te bezoeken. Hier hangt een beklijvende sfeer en toch straalt het kerkhof ook rust uit. We worden stil van het prachtige beeld aan de ingang.
Aan de Hackescher Markt zoeken we een terrasje op. Gezellig is het hier onder de bomen. Een straatmusicante met een geweldige stem zorgt voor het entertainment. Eén van de leukste dingen aan Berlijn is… het is goedkoop! Waar je in Parijs of Londen al snel veel geld kwijt bent op een terrasje omdat je nu eenmaal in fa-bu-lous Parijs of Londen zit, zijn de prijzen in Berlijn een stuk lager. 's Avonds gaan we dineren bij Peccorino, het Italiaanse restaurantje waar ik zo'n goede herinneringen aan had. Inge trakteert voor haar verjaardag en het is nog net zo lekker als vier jaar geleden. We hadden ons geen beter einde van deze tweede dag kunnen wensen.
Posted with Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten