zaterdag 31 mei 2014

Potsdam

We gaan al fluitend naar het ontbijt want vandaag belooft een prachtige dag te worden. Geen enkel wolkje te bespeuren en het zonnetje schijnt al volop. Ik ben een stadsmens pur sang maar ik kan ook intens genieten van een flinke dosis flora en fauna. Vandaag staat Potsdam op het programma, een stad op ongeveer 30 km van Berlijn, die bekend staat om zijn paleizen, tuinen en oude Hollandse wijk. Plan was om de trein te nemen want dat zou de beste optie zijn ... en met de trein is het altijd een beetje reizen ... maar Thomas is wat te snel en heeft al tickets gekocht voor de S Bahn. Geen probleem eigenlijk, want we zijn op congé en ook al moeten we overstappen niemand is er boos om. Onderweg weer her en der mooie graffiti langsheen de spoorweg. Wanneer we in Potsdam aankomen besluiten we eerst de stad in te trekken want we krijgen een hongertje. We passeren de Nicolai Kirche met alweer een reuze koepel. Inge, Thomas en ikzelf doen de klim tot boven om alvast een overzicht te krijgen van wat deze stad te bieden heeft.
Terug beneden wandelen we in de richting van het Holländisches Viertel. Eigenlijk tegenstrijdig om in Duitsland naar een Nederlandse wijk te gaan maar deze zou naar verluidt toch wel heel bijzonder zijn. Ze is ontstaan doordat de toenmalige koning Frederik Wilhelm de eerste Hollandse arbeiders in Potsdam had uitgenodigd. Tussen 1733 en 1742 is er door de Nederlandse architect Jan Bouman een wijk voor ze gebouwd, bestaande uit 134 huizen in rode baksteen en met mooie puntgevels. In de centraal gelegen Mittelstrasse zijn er een aantal leuke cafeetjes, restaurantjes en winkeltjes maar we nemen de straat die leidt naar de Brandenburger Tor. Papa merkt verbaast op dat dat toch niet dezelfde is als die van gisteren ... oh nee slimmeke slim we zijn niet meer in Berlijn! De winkelstraat krioelt van de toeristen maar toch vinden we een plaatsje om te lunchen. Je kent dat ritueel wel, eerst even kijken wat de stand van de zon is om vervolgens ons stoeltje dan strategisch zo te zetten dat we de zonnestralen op ons gezicht voelen. Althans dat is wat de vrouwen doen, de mannen nemen de stoelen die overblijven. Ja unterschied muss sein :-) Ons lunchadresje heeft voor ieder wat wils. Christel eet niet want heeft nog geen honger, Inge, Thomas en François gaan voor iets hartigs en hoe kan het ook anders Greta en ikzelf gaan voor iets zoets ... echte Deutsche kuchen dat hebben we deze reis nog niet gehad. De reuze aardbeientaart is niet enkel een streling voor het oog maar smaakt ook verrukkelijk! Onze maagjes gevuld dus tijd om de calorietjes er weer af te stappen. Van hieruit vertrekt er geen bus naar de paleizen en tuinen van Potsdam dus gaan we maar te voet, via de Brandenburger Tor naar het Schloss Sanssouci. Frederik Willem II (Frederik de Grote) liet het naar Frans voorbeeld bouwen.
Hij wou een slot waar hij tot rust kon komen en dat spreekt ook uit de naam die hij ervoor koos: vrij van zorgen. Het aansluitende park vormt een perfect staaltje van aangelegde natuur. Het is wel even klimmen tot aan de top maar van daaruit hebben we een prachtig zicht op de verschillende tuinen. François wil beneden wachten maar na een telefoontje van mij dat het boven toch wel adembenemend mooi is, besluit hij de klim toch te wagen. Ik beloon hem met een ijsje.
We kuieren door de prachtige tuinen in de richting van het monumentale Neues Palais. Daar geraken we echter niet want we moeten dringend plassen en houden halt bij een klein cafeetje aan een vijver. Veel stelt het niet voor maar wanneer de nood het hoogst is ... De vrouwen schuiven aan maar het gaat tergend langzaam, misschien omdat we zo hoognodig moeten maar écht hoe lang kan een toiletbezoekje duren? Na een tijdje besluiten we bij de mannen te gaan ... Zonder overdrijven, met z'n drie gaan we allemaal terwijl de vrouw nog steeds niet buitengekomen is! Vervolgens ploffen we neer op een houten bankje voor een verfrissend drankje, samen met de zucht van welbehagen, die automatisch vanuit ons binnenste ontsnapt met de gedachte dat we het verdiend hebben. Daarna wandelen we terug naar de Brandenburger Tor en passeren een mooie moskee. Wanneer we opnieuw neerploffen op een terras, zegt François dat hij er ene trakteert. In de winkelstraat heeft hij namelijk zonet 70 euro gevonden. Iedereen neemt een Berliner weisse, 3 rote (met aardbeien) en 3 grüne (met appel). We keren terug naar het station langs de huisjes in rode baksteen met hun schattige puntdaken. François gaat af en toe ergens zitten want zijn voet begint pijn te doen. Blijkbaar is het toch nog niet echt genezen. We hebben natuurlijk al heel veel gestapt!
Iedereen is blij wanneer we terug in de S Bahn zitten. Thomas neemt de dames nog mee naar de KaDeWe, oftewel Kaufhaus Des Westens. Uit ervaring weet ik dat ik te veel geld uitgeef als ik mee ga dus François en ik zakken alvast af naar het hotel. Even denk ik .... stuur nog een berichtje 'denk aan mij' maar doe het toch niet ... Het is alsof ze mijn gedachten konden lezen want net dat waar ik aan dacht, dat brengen ze mee: overheerlijke macarons! Zouden ze me kennen? 's Avonds eten we in een echte Duitse pub de typische Duitse kost.



Geen opmerkingen:

Een reactie posten