Belihul Oya – Kuda Oya

Opnieuw lekkere pannenkoekjes als ontbijt. De bijhorende siroop is mierzoet en het levende bewijs komt gewoon mee genieten. Indeke neemt ons mee voor een ochtendwandeling in de omgeving van Belihul Oya en we zien onderweg het dagelijks leven op gang komen: de boeren die naar het veld trekken, de kinderen die ons toelachen want ze hebben vakantie tijdens deze periode, vrouwen die de was doen, enz. Een kennismaking met het gewone leven zeg maar. Onze gids heeft deze keer geen rugzak bij en bijgevolg ook geen flesje detol dus iedereen is al opgelucht want dat betekent dat we geen bloedzuigers zullen tegenkomen op deze tocht. Onze hoop is echter van korte duur want Indeke is het gewoon vergeten. Plots haalt hij er weer eentje tussen zijn tenen uit. De toon is gezet. Vanaf dan begint iedereen naar beneden te kijken terwijl er zo veel moois te zien is. Veel mensen zijn druk in de weer om op hun akkertjes te oogsten, planten of het land te besproeien.

Door het klimaat kunnen ze hier wel drie keer per jaar oogsten. En dat verschilt van rijst, aardappelen tot allerlei soorten groenten. Van alles verbouwen ze hier op de perceeltjes die vaak niet veel groter zijn dan 40 m2. Door een ingenieus irrigatiesysteem kan elk stukje grond goed bevochtigd worden. Zalig om hier te wandelen. Dit is echt genieten! Onderweg passeren we een kleine boeddhistische tempel waar een in oranje geklede monnik ons van aan de deurpost staat te bekijken. Indeke vraagt of we even mogen binnen komen dus gaan onze schoenen uit en betreden we het tempeltje waar we ook een offer brengen. De monnik lacht tevreden en vraagt wanneer we terug komen.

Er wordt weer druk gewassen in de kleine dorpjes die we passeren. De was wordt op allerlei manieren gedroogd: sommige draperen de was over de struiken, anderen leggen het op een zinken dak, nog anderen gewoon op de grond, op een groot laken weliswaar. Na 2,5 uur komen we terug aan bij het hotel waar we ons even kunnen verfrissen. Daarna vertrekken we richting Kuda Oya. Het eerste stuk is nog steeds erg bergachtig en de ene haarspeldbocht volgt de andere op. Harsha gooit plots alles dicht want er kruipt een slang over de weg. Vermits hij boeddhist is en dus geen enkel levend wezen mag doden, zien we hem wit wegtrekken. De slang is onder de wielen terecht gekomen en wanneer hij stilletjes achteruit rijdt zien we dat de slang weliswaar nog leeft maar toch erg gekwetst is. De arme jongen is er niet goed van. Even later stoppen we aan een kleine Hindoe tempel waar Sarath uitstapt en gaat bidden voor een behouden reis. Wel grappig dat onze mannen elk een ander geloof hebben want Azar is dan weer moslim. Drie godsdiensten onder één dak en het zijn echt wel vrienden. Was iedereen maar zo verdraagzaam in deze wereld! Onderweg passeren we de Diyaluma-waterval. Met een enorme kracht stort het water naar beneden en wanneer we uitstappen, worden we gehuld in een waas van waterdruppeltjes, een zalige verfrissing want de temperatuur is hier terug tropisch.

Er staat een vrouw maïs te koken en ondanks de hitte van haar keteltje zie je geen druppeltje zweet op haar voorhoofd. Ze verkoopt ook allerlei soorten fruit en Azar roept me om te komen proeven van het volgens hem zoetste fruit in Sri Lanka. Aarzelend steek ik het in mijn mond want ik begin hem al te kennen met zijn flauwe moppen. En inderdaad, de vrucht ziet er uit als een stekelbes die niet rijp is en zo smaakt ze ook. Mega bitter maar blijkbaar is het wel een delicatesse voor hemzelf en de chauffeur want ze kopen een hele zak en steken er constant eentje in hun mond. Maria heeft er ook eentje volledig in haar mond gestoken en kauwt lekker verder. Niet echt super zegt ze maar ze werkt het toch maar naar binnen. Nee, geef mij maar een zoete ananas of mango.

We rijden verder door prachtige landschappen met rijstvelden en door kleine dorpjes en arriveren rond 2 uur in Ferme d'agricole Kuda Oya. Iedereen heeft honger dus gaan we meteen zitten aan de lange tafel onder een overdekte veranda. Een fris windje waait er onderdoor en dat is echt zalig maar er zijn wel veel beestjes dus wordt er hevig gesmeerd met deed. Er wordt een heel buffet uit het achterliggende keukentje getoverd. Wanneer we naar de bungalows worden gebracht, merken we dat de accommodatie vrij basic is. Het zijn safari lodges met simpel bed, vergezeld van een muskietennet in zachte pastelkleur. De badkamer is van de jaren stilletjes en er is geen warm water. Gelukkig is er wel een toilet maar het porselein heeft de strijd tegen de kalk al jaren verloren. Vandaag zijn we ook eventjes wifi-loos. Dat is wat afkicken maar tegelijk ook best aangenaam. Wanneer we wat rondkijken, is snel duidelijk dat we hier afgesloten zijn van de wereld maar dat we ons wel in het paradijs bevinden. De groene rijstvelden liggen als lappendekentjes met verschillende schakeringen groen verspreid in het landschap. We maken een wandeling naar het grote meer achter onze lodges en staan echt versteld van de schoonheid van de natuur. De bomen lijken te drijven in het water dat door de voorbije moesson toch iets hoger staat dan normaal. De wolken weerspiegelen in het wateroppervlak. Het is werkelijk bloedheet en willens nillens moet ik terugdraaien want het zweet breekt me uit en de zon brandt op mijn lichaam. Op de veranda van onze bungalow is het wat frisser en kom ik terug op adem. Het plan was om vanmiddag te gaan mountainbiken maar dat wordt ons afgeraden omdat het te hard geregend heeft de afgelopen dagen. Er staan veel paden onder water en gezien het ontbreken van een slijklap, zouden we van kop tot teen onder de rode aarde komen te zitten. Niet dat ik daar nu een probleem van maak want mountainbiken is niet echt mijn favoriete bezigheid. We krijgen een alternatief voorgeschoteld. Rond 4 uur nemen we per 3 plaats in een tuktuk voor een ritje door het dorp. De tuktuks zijn hier altijd allemaal spic en span. Sowieso is Sri Lanka veruit het meest hygiënische land van Azië.

Het is een grappig gezicht 2 groene, een rode en een blauwe, tuffend achter elkaar over de meest hobbelige paden. Wij hebben een rustige, wat oudere chauffeur maar Maria en Suzy zitten bij een jonge gast die in zijn karretje loeiharde muziek speelt. Echt rustgevend is dat niet. In de verte horen we ook het muziekje van de ijskar maar dat blijkt hier de broodkar te zijn. Azar heeft zich voor de gelegenheid extra geparfumeerd en komt mee in onze tuktuk zitten. Zijn aftershave dringt diep in onze neusgaten en verdringt de geuren van de natuur en de doordringende zweetgeur van Ria en mezelf. De huisjes van de plaatselijke bevolking zijn hier allemaal heel erg kleurrijk geverfd en dat wordt nog meer geaccentueerd wanneer het zonnetje er op schijnt.

Af en toe stoppen we om van het landschap te genieten. Bij een riviertje zwemt een oma en haar kleindochter in het vuile modderige water, een meisje loopt met kruik onder de arm naar de plaatselijke waterput, een pauw in één van de rijstvelden toont trots zijn pluimen en een kudde buffels neemt een bad op het meer. Aan datzelfde meer besluiten we even te genieten van de stilte en de rust en zetten ons op een rots die uitkijkt over het water. Op de achtergrond enkel vogelgeluiden en krekels. Er komt een fietser voorbij met de lippen helemaal rood alsof hij net een grote winegum heeft gegeten. Zalig zo een onverwachts tafereeltje. Rond 6 uur komen we terug aan bij onze accommodatie. Omdat Sri Lanka dichter bij de evenaar ligt, wordt het hier veel sneller donker dan bij ons. Binnen een kwartier gaat het van schemer naar pikdonker. In onze lodge is weliswaar elektriciteit maar veel licht geeft dat niet. Snel nemen we een koude douche en we voelen ons op slag een pak beter. We zetten ons nog even op de veranda. Na een tijdje komen Suzy en Maria voorbij en horen we ze zeggen 'plezant om in een straat te wonen waar veel bekend volk woont'. Alle bungalows liggen op eenzelfde rij en zien er ook allemaal hetzelfde uit. In de onze zijn gelukkig geen al te veel beestjes te bespeuren maar Maria vertelt ons dat als je bij hen op de wc gaat zitten, de mieren je wegdragen. Hun badkamer zit namelijk vol met grote rosse mieren. Rond 7 uur gaan we aan tafel in openlucht samen met de beestjes. Niet alleen insecten maar ook bidsprinkhanen en vleermuizen vliegen constant onder het afdak over onze tafel. Op de keukenmuren kruipen verschillende gekko's die gelukkig al een deel van de muggen oppeuzelen. Het dochtertje van de baas is een prachtig kind maar rotverwend en ze eist een beetje de aandacht op. Poseren doet ze als de beste!

Azar trakteert op arak, de plaatselijke whisky. Deze is redelijk zacht met een zoete nasmaak. Het buffetje is weer heerlijk maar voor het dessert ga ik toch passen. We krijgen gefermenteerde buffelmelk, die vanmorgen gemaakt werd, met palmsiroop. Iedereen is er vol van en drie van de vier potten die op tafel komen, worden tot op de bodem leeg gemaakt. Af en toe valt er een rijpe mango op het golfplaten dak. We verbazen ons hier over de sterrenhemel. Er staan er honderden aan de heldere hemel en ze leiden ons naar de lodge wanneer we gaan slapen. Voordat ik naar de wc ga, kijk ik toch maar even of er geen dikke kikker onder de bril zit want dat heb ik al eens meegemaakt. Ria besluit nog wat te lezen op onze porch en ik kruip onder mijn muskietennet. Na en tijdje hoor ik Ria terug binnenkomen. Ze kruipt onder haar klamboe, stopt deze netjes onder de matras, knoopt de gaten dicht, fatsoeneert haar kussen, zoekt een pakklaar plaatsje voor gsm en zaklamp en vlijt zich dan neer. Op dat moment maak ik me de bedenking of ze de deur wel op slot heeft gedaan dus ik vraag het haar. Nee dus! Ze kruipt terug onder haar klamboe om de deur op slot te doen en daarna begint haar hele ritueel opnieuw. Ik kan maar moeilijk stoppen met lachen. Gelukkig heeft Ria wel gevoel voor humor. We gaan een warme, zwoele nacht in met het geluid van krekels, pauwen en wie weet welk ongedierte nog, op de achtergrond

 

Gepubliceerd met Blogsy