Hikkaduwa - Colombo - Doha

De 15e dag op Sri Lanka is aangebroken en dat betekent dus ook onze laatste. Net zoals gisteren wordt het vandaag een luilekker dagje. Ontbijtje, rustig inpakken, nog wat gaan wandelen ... Ondertussen zijn we het links rijdende verkeer al goed gewoon en kunnen we oversteken zonder al te veel moeite. Tuktuk chauffeurs spreken ons opnieuw om de haverklap aan maar we moeten ze teleurstellen want een uitstapje is niet meer mogelijk. Rond 12 uur moeten we van de kamer en gaan we netjes gewassen in de schaduw zitten aan het zwembad. Het is hier heerlijk zo met de wind in de haren, genieten van onze laatste uurtjes in Hikkaduwa. We hebben hier al een stevige reputatie opgebouwd want van zodra de barman ons ziet zitten, komt hij vragen of we een Tropical Sunset willen. Nog een beetje te vroeg op de dag - misschien straks! Zes van de tien gaan opnieuw lunchen in het restaurantje van gisteren. Een laatste maal genieten van de heerlijke Sri Lankaanse keuken. Terug aan het zwembad van Citrus Leisure drinken we dan toch nog een laatste Tropical Sunset. Ik hang aan de barman z'n lippen want ik wil weten wat er allemaal in zit. Eerst wat ijs in het glas, een flinke borrel arack, een scheut suikerwater, passie juice en lime juice. Aanlengen met een beetje water, goed mixen en klaar is de lekkerste cocktail van Sri Lanka.

Om 4 uur verschijnt Sarath om ons op te pikken. Hij en Harsha brengen ons naar de luchthaven. Het is ongeveer 40 graden, in de lobby klinkt jingle bells, onze bagage staat tegenover de kerstboom en wij nemen afscheid van het vriendelijke hotelpersoneel onder het toeziend oog van Jozef, Maria, kindje Jezus, de os en de ezel en de gekende drie wijzen. Via de onlangs aangelegde autostrade rijden we terug naar Negombo. Gaandeweg verandert het weer. We zijn gekomen met regen en vertrekken ook met regen want de moesson wil ook zijn deel van het afscheid. Tijdens de laatste kms rijden we om onverklaarbare reden door de achterbuurten van Colombo om uiteindelijk toch bij de luchthaven te arriveren. Na het inchecken moeten we afscheid nemen van elkaar want ik vlieg met Qatar en de anderen met Turkish Airlines. Afscheid nemen van mijn roomie ... het doet toch weer wat met me. Maar we hebben geen tijd om er bij stil te staan want het gaat allemaal heel erg vlug. Eén ding is zeker, we zien elkaar snel terug! De wachttijd aan de gate gaat super snel voorbij want ik geraak aan de praat met een Sri Lankaan die al 7 jaar in de US woont. Aangenaam gesprek! Ook de vlucht naar Doha is snel voorbij. Nu nog 8 uur transit voor de boeg en dan opnieuw richting Brussel. Deze keer neem ik wel de juiste deur en word ik niet aangestaard door de vrouwen die in de woman's quiet room liggen te slapen. Fijn toch wanneer je weet hoe alles werkt.

Wat heb ik enorm genoten de afgelopen 2 weken. Ik vind Sri Lanka echt een prachtig land. Het land van de Tamil krijgers, de hevige moessonregens, grote armoede, vuiligheid langs de straten en slechte infrastructuur! Dat klopt allemaal, maar dat is slechts één kant. Het vroegere Ceylon, de “traan van India”, heeft ook nog een andere kant. Het is inderdaad de Parel van de Indische Oceaan waar de bezoeker nog altijd koning is. De tempels en ruïnes deden me versteld staan en de natuur op het eiland is ontzettend gevarieerd. Ook niet onbelangrijk: de vriendelijke bevolking doet er alles aan om de reis zo aangenaam en onvergetelijk mogelijk te maken. Ze noemen het niet voor niets het land van de eeuwige lach. Wie hier komt wordt een beetje betoverd. Wij zagen, hoorden, voelden, roken en proefden dat het goed was.

 

 

Gepubliceerd met Blogsy