Helemaal klaar voor een weekendje uitwaaien bij onze noorderburen. Alle stress valt van me af van zodra ik de klep van de kofferbak dicht sla. Rond 9 uur sta ik bij Maurina voor de deur en we rijden in ongeveer 2 uurtjes naar Zwolle want dit pittoreske stadje ligt op de weg naar onze bestemming. De binnenstad is autoluw maar fietsers zijn er des te meer. Niet alleen op straat, ook op de stoep zien we ze in alle maten en kleuren. Het geeft ons onmiddellijk een 'Hollands' gevoel - heerlijk. De zaterdagmarkt vult het hoofdplein met allerhande kraampjes en de geur van vers brood en zoetigheden doet ons watertanden. Na een heerlijke warme chocolademelk flaneren we door de gezellige winkelstraten en kuieren we door stille straatjes en steegjes. Her en der zien we nog stukken van de oude stadsomwalling. Het is een stad met veel water en grachten.
We lunchen in een sandwichbar en rijden daarna naar Hasselt. Niet onze Limburgse stad maar wel de Nederlandse tegenhanger. Het contrast kan niet groter zijn. Dit ingeslapen dorpje lijkt wel verlaten, geen mens op straat maar de gezellige oerhollandse huisjes, de karakteristieke bruggetjes en leuke boerderijtjes geven het geheel een bijna sprookjesachtige aanblik. Het weer is alvast beter dan wat er voorspeld werd. Het zonnetje schijnt en er is quasi geen wind waardoor de boten, bomen en huisjes mooi weerspiegelen in het water. In het clubhuis van de plaatselijke yachthaven zien we een specialiteit op de kaart staan 'hazebol'. Wanneer we vragen wat het juist is, wil de lieve man het ons in zijn beste Duits uitleggen. Maar dat lukt hem niet zo goed dus verlossen we hem uit zijn lijden en zeggen hem dat we gewoon Nederlands praten. Blijkbaar is deze streek zeer bekend bij de Duitsers. Het zou een zoet taartje zijn met schuim volgens de garçon. Het blijkt een grote bol bestaande uit een soort opgeklopt eiwit met hazelnoten crème en wat slagroom. Heel erg lekker als vier uurtje! Tijd om daarna richting hotel te rijden. We arriveren aan Huis ten Wolde, onze verblijfplaats voor de komende 2 nachten. Het is gelegen in De Bult, een bosrijke omgeving, aan de voet van de Woldberg, te midden van de ‘driehoek’ Drentse hei, Friese meren en het Nationaal Park Weerribben-Wieden. De perfecte uitvalsbasis voor een ontspannend weekendje uitwaaien. We maken nog een korte wandeling rond het hotel. De tuin is bezaaid met kunstwerken waarvan er mij toch enkele kunnen bekoren. Ook binnen in het hotel krioelt het van de mooie schilderijen, wandobjecten en beelden. We frissen ons wat op en gaan dan dineren in het restaurant ‘De Spijskamer’. Het driegangen menu is overheerlijk. We starten met een amuse: een stukje brood met zwarte olijven compote. Het voorgerecht is in limoen gemarineerde gerookte zalm met mousse van komkommer, bulgur, heerlijke groentjes en een truffel krokantje. Voor het hoofdgerecht wordt er rekening gehouden met mijn wensen, geen rood vlees. Het oorspronkelijke gerecht de eend, die Maurina trouwens heerlijk vindt, wordt bij mij vervangen door een stukje parelhoen. Hierbij komt een brocolimousse en pompoenmousse met daarbij rozemarijn aardappeltjes uit de oven. Het dessert, een brownie met cardemon ijs, mousse van limoen en yoghurt parfait, vergezeld van een stukje citroenmerengue is hemels. Stuk voor stuk zijn het schilderijtjes op ons bord en we genieten van al dat lekkers. Na quasi vier weken suikervrij, heb ik vandaag meer dan mijn best gedaan. Voldaan kruipen we 's avonds in ons bedje.
Gepubliceerd met Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten