Om half 9 word ik nietsvermoedend opgepikt door Saartje & Tanni voor een verrassingsuitstapje voor mijn 50st verjaardag naar een voor mij nog onbekende bestemming. Ik krijg prompt een oranje hoed op mijn hoofd en dito boa rond mijn hals. Dat verraadt alvast dat we naar Nederland trekken. In hun zelfgemaakte gedichtje lees ik inderdaad dat ons dagje een beetje 'oranje getint' zal zijn. Aan de achterkant van het gedicht worden er foto's getoond van onze geheime bestemming maar ik ben er definitief nog nooit geweest want geen enkele foto komt me bekend voor. Spannend vind ik dat!
Volgens de gps zouden we na een goed uur onze bestemming bereiken maar na dat uurtje doet de gps blijkbaar moeilijk want ik zie tot drie maal toe dezelfde afslag passeren. Tanni en Saartje worden zenuwachtig en ik hoor hen zeggen dat als we te laat zijn, ze voor plan B moeten kiezen. Te laat? Te laat waarvoor? We moeten dus ergens op tijd zijn? Ik probeer me in te beelden waarvoor reservaties nodig zijn maar slaag er niet echt in. Ik denk aan restaurants maar het is nog maar 10 uur dus dat is toch iets te vroeg om te gaan eten? Soit, rustig zak ik onderuit en geef ik me terug over aan het verrassingseffect. Om 10 over 10 arriveren we toch op onze bestemming - in the middle of nowhere. Veel pakhuizen, water en boten. We zitten duidelijk in de haven. De auto wordt geparkeerd en we trotseren de koude wind. Plots zie ik een plakkaat met daarop 'waterbus'. Blijkbaar zitten we in Rotterdam en varen we van de Heijplaat naar de Erasmusbrug. Aan boord is het rustig want buiten de schipper en twee bemanningsleden zijn we de enige opvarenden. Rotterdam - Here we come!
Na 25 min varen op de Maas, arriveren we aan onze stopplaats de Erasmusbrug, een 800 meter lange hangbrug met één schuine 139 meter hoge stalen pyloon met een knik erin. Daarom wordt de brug ook de zwaan genoemd. De skyline van Rotterdam is vanop het water alvast heel erg spectaculair. Wanneer we terug met beide voeten op de grond staan, gaan we eerst een lekkere chocolademelk drinken bij café / restaurant Prachtig. Tania is hier reeds enkele keren geweest en is dus de uitgelezen persoon om te gidsen.
Ze neemt ons mee naar de Markthal, het foodwalhalla van Rotterdam en zeker één van de mooiste overdekte markten van Europa. Hier is het genieten van eten en drinken in alle mogelijke vormen. We ruiken de meest heerlijke kruiden en zien tongstrelende gerechtjes die we ter plaatste kunnen nuttigen. Bovendien zijn er buiten de kraampjes centraal in de hal ook her en der kleine horeca zaakjes, zoals een lekkere tapabar, het eerste restaurant in Nederland van Jamie Oliver etc ...
Aan de binnenkant van de boogvormige hal is een indrukwekkend kunstwerk te zien, gemaakt door Arno Coenen. Het bestaat uit levensgrote afbeeldingen van de verse producten die in de markthal verkocht worden. Uiteraard moeten we hier alvast iets eten ook al is het nog lang geen middag. Bij een klein, artisanaal bakkerijtje zie ik pasteis de nata liggen. Ze zijn nog heerlijk warm vanbinnen en krakend vers. Zalig! Saartje neemt 4 sprookjesachtig uitziende cupcakejes mee voor Noa. Mmmm hier kunnen we uren rondlopen maar het zonnetje schijnt nog dus gaan we terug naar buiten.
Na al dat lekkers wil Tania ons nog graag de zogenaamde kubuswoningen van architect Piet Blom laten zien. De kubuswoning is een woning in de vorm van een houten, gekantelde kubus die met één punt op een betonnen zeshoekige kern staat. In deze stam bevindt zich de entree en het trappenhuis. De kubus zelf telt drie verdiepingen en enkel in de kern zijn verticale wanden te vinden, alle andere wanden lopen schuin. Van buitenaf ziet het er heel erg vreemd uit en we kunnen ons niet inbeelden hoe te leven in een huis waar de ramen zo geplaatst zijn dat het zien van de horizon onmogelijk is en waarbij je dus enkel de grond of de lucht kan waarnemen. We besluiten dus om even binnen te gaan in de kijkwoning. Al snel zijn we het erover eens dat we hier niet zouden willen wonen. Dit vraagt toch best wel om een stevige portie aanpassingsvermogen. De bewoners worden gedwongen tot creativiteit bij de inrichting want standaard meubelen en kasten zijn niet te gebruiken. Binnen krijgen we een beetje claustrofobie dus we besluiten maar snel opnieuw naar buiten te gaan. De zon schijnt nog maar de wind is wel ijzig koud. Dat noemen ze letterlijk een frisse neus halen!
We wandelen via de prachtige boulevard aan de haven terug in de richting van de Erasmusbrug want Tania weet daar een leuk Turks restaurantje. Wanneer we aankomen, vindt er net een fotoshoot plaats van een Rotterdams bruidspaar. We hebben wat medelijden met de bruid die daar met kippenvel staat te poseren in haar, overigens prachtig maar mouwloos kleedje. Binnen ziet het er een beetje Grieks uit met veel wit blauwe accenten. De kaart is niet overdreven groot maar we vinden elk toch iets dat we graag willen eten. Alles wordt vers bereid en de porties zijn meer dan voldoende. Na een lekkere lunch wandelen we over de Erasmusbrug naar Kop van Zuid, een nieuwe wijk gelegen aan de zuidoever van de Maas. Hier zien we ook weer heel gedurfde architectuur met vele wolkenkrabbers. Dit voormalige havengebied was ook de plek waar de schepen van de Holland-Amerika lijn vertrokken. Duizenden landverhuizers namen hier afscheid van Nederland. Een icoon in dit verband is Hotel New York dat gevestigd zit in het voormalige directiegebouw van de Holland-Amerika lijn.
We laten dit aan ons voorbij gaan en wandelen naar een andere, meer alternatieve foodmarkt. We vinden hier echter niet onze gading en wandelen terug het water over naar de andere oever. Sarah heeft gelezen dat er een erg lekker ijssalon zit in het centrum van Rotterdam, adres is Meent 69a. Wij gaan dus op zoek. We wandelen in sneltempo door de winkelstraat en zien De Ijssalon aan onze linker zijde liggen. Jammer genoeg kunnen we hier geen echte coupes eten maar er staan wel wat tafeltjes en stoeltje dus vleien we ons neer. Ze hebben alle klassiekers zoals vanille, pistache, aardbeien en chocolade maar ook bijzondere smaken zoals snickers, oma's appeltaart, stroopwafel en zo veel meer.
Saartje wil graag het yoghurtijs en ik ga voor Lotus speculaas. Tania heeft er geen zin in tot ze het meest smeuïge ijs ooit heeft geproefd. Al snel staat ook zij aan te schuiven voor een lotus ijsje. Gelukkig voor mij is zij na twee hapjes al helemaal voldaan. Het mijne is net op en ik was me net aan het bedenken 'dat smaakt naar meer'. Wat zijn wij toch compatibel niet? Na deze zalige verwennerij wandelen we terug in de richting van de waterbus want de laatste die om 17u45 vertrekt, mogen we niet missen. Bij café restaurant Prachtig drinken we nog een laatste glas om te toasten op een super leuke dag onder vriendinnen alvorens terug te varen naar Heijplaat. Zonder twijfel, voor herhaling vatbaar. Dank u wel PRACHTVRIENDINNEN voor deze geweldige dag!
Gepubliceerd met Blogsy
Geen opmerkingen:
Een reactie posten