Brussel - Bari - Manfredonia

Vandaag vertrekken we naar Puglia, gelegen in de ‘hak van Italië’. Dolce far niente staat in Italië voor "het zalige nietsdoen". Wij, de niet-Italianen vertalen dat al snel als luiheid, zinloos, tijd verspillend en contraproductief. Italianen zeggen echter dat het staat voor met aandacht niets doen, lekker eten of een wijntje drinken. Dat laatste zijn we zeker van plan! Op de luchthaven maken we al kennis met onze gids Denise en de andere medereizigers. Van de veiligheidsvoorschriften kort na de aanslag is niet veel meer te merken. Zonder identiteitscontrole wandelen we de vertrekhal binnen. We checken in en vliegen vervolgens naar Milaan. Daar hebben we een kleine tussenstop van 2 uur waar we van de gelegenheid gebruik maken om onze beentjes even te strekken. Veel is er niet te zien in de kleine luchthaven van Linate en de tijd gaat dan ook langzaam. Af en toe passeert er een knappe Italiaan, meestal volledig in maatpak, wat het wachten toch iets aangenamer maakt. Via Milaan vliegen we dan eindelijk door naar de luchthaven van Bari. Bij aankomst, maken we kennis met onze plaatselijke chauffeur. Omdat het ondertussen al half 9 is, wordt er besloten te stoppen aan een restaurantje op onze weg naar het hotel. Wij denken aan een hapje maar dat is buiten de Italianen gerekend. Ze beginnen met antipasta bestaande uit bruschetta, inktvisslaatje, parmaham en heerlijk brood. Dan komt de pasta met venusschelpjes op tafel. De geur van verse look dringt in onze neusgaten en het smaakt zoals het ruikt. De derde gang bestaat uit rijst met 4 kazen en ham (voor mij speciaal senza formaggio). Toen dachten we nu komt het dessert maar nee hoor we krijgen opnieuw bestek en dan komen de gefrituurde inktvisringen en scampi's. Heerlijk maar ik voel mijn broekriem spannen dus veel gaat er niet meer bij. Na deze 4 gangen komt dan eindelijk het dessert. Opluchting bij iedereen! Cake met vanille botercrème en fruit. Het heerlijke diner werd vergezeld van een zalig flesje rode wijn dus lichtjes beneveld stappen we terug de bus op. Hopelijk is het niet alle dagen zo een uitgebreid diner. Tijd voor site seeing is er niet meer want het is al half 12 en we moeten nog 1,5 uur rijden naar ons vier sterren onderkomen voor de komende dagen, het Regiohotel Manfredi. Uitgeteld kruipen we om half 2 in ons bedje voor hopelijk een weliswaar korte maar goede nacht!