maandag 23 mei 2016

Trani - Castel del Monte - Martina Franca

We hebben weer heerlijk geslapen en de zon schijnt opnieuw de kamer binnen. Tijd dus om die decolleté te laten bruinen. Ik kies dus een open bloesje en besluit voor één keer eens te tonen wat moeder natuur me gaf :-) Aan het ontbijt word ik door één van onze medereizigers goedemorgen gewenst maar zonder oogcontact want  zijn blik dwaalt af wat me toch wat onzeker maakt. Het was me even ontgaan dat we met Lauwers op reis zijn en er enkele boerkes van de Kempen meereizen die blijkbaar nog nooit een decolleté gezien hebben. Ingrid verzekert me dat ik er echt wel deftig bij loop. Na het ontbijt wordt de bagage ingepakt en kunnen we vertrekken. We rijden door de uitgestrekte graanvelden met massa's rode klaprozen en gele bremstruiken die hier in bloei staan. We krijgen een instant zomer gevoel van deze kleurenpracht.
 
We passeren ook kleine dorpjes waar de was buiten hangt en de balkonnetjes vol met bloemen baden in het zonnetje. Hier geen files en ook geen stress. De plaatselijke bevolking doet het rustig aan en lacht ons vriendelijk toe. Aan de Salinas Margaritha di Savoia rijden we langs de uitgestrekte watervlaktes van de zoutvelden. La vie en rose want dat is de kleur die hier overheerst. Het water kleurt niet alleen mooi roze maar er komen ook flamingo's voor.  Na een rit van 1,5 uur arriveren we in Trani, waar de golven de muren van de kathedraal strelen. De kathedraal van Trani behoort tot de mooiste van Zuid-Italië, dateert uit de twaalfde eeuw en staat eenzaam nabij de haven van de stad. De witte kalksteen glinstert in de zon en doet pijn aan de ogen.
 
Onder de kerk ligt de Crypte van San Niccola pellegrino die ondersteund wordt door 28 marmeren pilaren. Na wat cultuur is het tijd om rustig te kuieren door het centrum op zoek naar een restaurantje. Il mare, de zee, is van grote invloed op de regionale keuken. Met hun speciale vangapparaten, trabucchi, halen de vissers hun buit uit de Adriatische Zee. Deze trabucchi maken het mogelijk om dichtbij de kust te vissen. Aan de jachthaven met zicht op de bootjes, zetten we ons neer op een terrasje en bestellen we wat bruschetta pomodoro. Vermits ik de zoetigheden 's  morgens aan mij voorbij laat gaan, neem ik hier als afsluiter nog een echte gelato  want dat mag op een zonovergoten terras toch niet ontbreken? Het smeuïge ijs smelt op de tong en mijn gedachten dwalen spontaan af naar Liliane. Deze zou ze echt hemels vinden! 
 
Aansluitend vertrekken we met de bus naar Castel del Monte. Dit kasteel van Frederik II uit de 13de eeuw, is het belangrijkste middeleeuws bouwwerk van Puglia. Het is alleen niet duidelijk waarom hij dit kasteel heeft gebouwd. Het ligt wel op een top van een helling, maar heeft geen slotgracht en het is eenvoudig bereikbaar. Heel bijzonder is de rol die het cijfer 8 speelt in dit kasteel. Het heeft de vorm van een achthoek. Het heeft acht torens van telkens 24 meter hoog. Elke verdieping telt precies acht kamers.
 
Niet alleen het immense kasteel imponeert maar ook het schitterend panorama is onvergetelijk. Geen dorre grasvelden hier, maar een weelde aan groentinten, alsof de kleur hier is uitgevonden. De weg slingert tussen een groen lappendeken afgezoomd met stenen muurtjes donkere hagen en gele bremstruiken. De flinke regenbuien van de voorbije weken hebben duidelijk een paar mooie neveneffecten. Het kasteel is helemaal omringt door uitgestrekte wijnranken. Puglia produceert best wel veel goede wijnen, 40% wit en 60% rood. Na dit bezoek, rijden we naar Martina Franca maar onderweg passeren we het voetbalstadion van Bari en onze chauffeur zegt dat hij een verrassing heeft. Vanmiddag heeft hij meer dan een uur rondgebeld om er voor te zorgen dat we hier heel uitzonderlijk binnen mogen. Het stadion is niet toegankelijk voor toeristen maar onze chauffeur is de officiële chauffeur van de eerste ploeg van Bari en daar is hij heel trots op. Hij heeft dus connecties maar bij aankomst lijkt het wel een verstevigde burcht. Er wordt door de veiligheidsmensen eerst naar de grote baas gebeld om te checken of onze chauffeur wel de waarheid spreekt en dan pas gaan de deuren open. Ons blitsbezoek duurt slechts 10 minuten maar het is wel heel indrukwekkend want er kan 60.000 man zitten. De bus rijdt volledig rond het grasveld en we mogen even uitstappen voor een foto.  Gianvito even met ons naar het vogeltje kijken graag :-) 
 
Na een aangename rit met Italiaanse muziek op de achtergrond, komen we aan in Martina Franca, waar we logeren in het 4 sterren Grand Hotel Masseria Chiancone Torricella. De masseria's zijn oude boerderijen waarvan men hotels heeft gemaakt. Het complex is redelijk groot en er is een prachtige tuin waar er ook een schattig ezeltje rondloopt We krijgen een uitgebreide welkomstdrank met hapjes geserveerd en dan volgt er een heerlijk diner. De meest bekende specialiteit uit de streek zijn natuurlijk de Orecchiette, of 'kleine oortjes', een pasta gemaakt van volkoren graan. Vandaag wordt deze geserveerd met een saus van spinazie en broccoli. Als hoofdgerecht gepaneerde vis met courgettes. Geen kaas deze keer dus voor mij ook geen specialeke. Op de wijnkaart allerlei Italiaanse wijnen waar ik er geen enkele van ken en ik maak me de bedenking 'was Tanni maar hier'. We kiezen er eentje aan de hand van de beschrijving en hebben geluk - ook de wijn is heerlijk.

2 opmerkingen:

  1. Lieve schat, je slaagt er wonderwel in om mij stikjaloers te maken Alleen al de gellato spijtig dat je
    dat voor mij niet in je koffer kan stoppen. Ik wist al van vrienden dat dit stukje italie echt wel de moeite is. Dus geniet er nog mar van. Dikke knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo,
    Dat jij de zoetigheden hebt laten voorbijgaan dat
    verwonderd mij.Ja de gellato in Italie moet je zeker
    overal van genieten het ziet er een heel mooie reis uit
    die ik zeker wel eens wil meemaken
    Geniet nog en vele groetjes voor jullie beide.

    BeantwoordenVerwijderen