donderdag 21 juli 2016

Antwerpen - dag 1

Vriendinnen voor het leven, die moet je koesteren. Betrokkenheid tonen, attent zijn, geregeld afspreken en nieuwe tradities in het leven roepen. Dat laatste deden Dee Dee en ik enkele jaren geleden toen we besloten om vanaf dan elk jaar een reisje te maken – “just the two of us”. Dit jaar zoeken we het niet te ver om de vriendschapsbatterij weer op te laden want we kozen ervoor om toerist te zijn in eigen stad. En één ding is zeker Antwerpen heeft met z'n leuke terrasjes, toffe eetplekjes en massa's bezienswaardigheden alles in huis om onze 5 daagse super leuk te maken. Misschien een beetje raar voor sommigen maar écht … “mijn Antwerpen”, dé multiculturele stad bij uitstek staat al zó lang op mijn bucketlist. We hebben niet enkel de Chinese wijk, maar ook de joden buurt, een Afrikaanse wijk en ook nog Borgerhout met zijn typische halal winkels. Die verscheidenheid, dat is een rijkdom en daar moeten we trots op zijn.

 

Antwerpenaren, ook wel de sinjoren genoemd, zijn vooral gekend om hun openhartigheid en vlotte tong. Ook wel om hun dikke nek. Het zijn chauvinisten, zo wordt gezegd en het is zo dat de meeste Antwerpenaren écht trots zijn Antwerpenaar te zijn en dat steken ze nooit onder stoelen of banken. Volgens de Antwerpenaar loopt de nulmeridiaan over de Groenplaats en ik moet bekennen dat ik zelf een echte Antwerpse chauvinist ben. Kritiek op mijn stad kan ik niet verdragen en ook ik gebruik de uitdrukking “‘t Stad is Antwerpen en de rest is parking”. Ik start mijn blog dan ook met de mooist gezongen ode aan “mijn stad”:

Antwaarpe 
de lichtjes op de Schelde

den beiaard van den tore

mensen op 'n bank

'n ons Lievrouwke. . 
en de Vlaaikesgânk

de straat waar 'k vreuger katteke spelde

Antwaarpe
gij zè ga veur mij

toch de stad waar azzek zèn gebore

de Groenpleuts, de Meir. . de Keyserlei

daar hemme k’ik m'n hart verlore
Antwaarpe
waar da'k ik ook ben

ik kan nievrans mijnen draai ni vinde

'k weet het 't is flaa. . mor ik beken

bij aa zèn 'ik thuis. . en onder vrinde

'n zeemanskroeg, de dokken
,
de Vogelemart oep Zondagmorge

't tjing-tjangsplein
 en brabo zie van ze fontein
ne joenge fluite nor e mokke

Antwaarpe, 
gij zè ga veur mij

toch de stad waar azzek zèn gebore

de Groenpleuts, de Meir. . de Keyserlei

daar hemme k’ik m'n hart verlore

Antwaarpe, 
waar da'k ik ook ben

ik kan nievrans mijnen draai ni vinde

'k weet het 't is flaa. . mor ik beken

bij aa zèn 'k thuis. . en onder vrinde

Antwaarpe, 
gij zè ga veur mij

toch de stad waar azzek zèn gebore

de Groenpleuts, de Meir. . de Keyserlei

daar hemme kik m'n hart verlore .... 

Als echte toeristen logeren we ook in de stad. Dee Dee boekte voor ons het Mercure Hotel nabij de Opera dus alvorens onze eigen stad onveilig te maken, gaan we inchecken. Het is al middag omdat Dee Dee eerst Ingo en Rani naar de luchthaven in Düsseldorf moest brengen. Maar met enige vertraging kan onze citytrip dan toch beginnen. 

We hebben de datum voor onze citytrip perfect gekozen want vandaag viert de zoo haar 173st verjaardag met een Belle Epoque picknick. We besluiten dus maar om ons programma aan te passen aan dit uniek gebeuren. Van zodra we binnen zijn worden we ondergedompeld in de nostalgische sfeer van toen. In het prachtige decor van de best bewaarde 19de-eeuwse” dierentuin, zien we dames in zwierige jurken met kanten parasol en heren met wandelstok en hoge hoed flaneren door de romantische tuin.

 

Voor veel mensen die de zoo vandaag bezoeken is het hoogtepunt ongetwijfeld de kleurrijke picknick op het glooiende gazon. Om te lunchen kiezen wij echter voor het nieuwe savanne restaurant dat volledig in glas uitgewerkt werd en een panoramische doorkijk geeft op diezelfde savanne en de Egyptische tempel.

Een bezoekje aan de zoo is niet compleet zonder mijn lievelingsdiertje even op te zoeken. Het splinternieuwe pinguïn verblijf lijkt wel een luxe resort met openluchtzwembad en jet streams. Van zodra ik oog in oog sta met de koddige zwartvoetpinguïn komt er een glimlach op mijn gezicht. De beestjes leven normaal in de warmere kuststreken van zuid Afrika en Namibië, twee bestemmingen die nog op mijn lijstje staan. Wat een zalige beestjes! 

Wanneer we de zoo verlaten is het vanzelfsprekend dat we even halt houden bij één van de mooiste gebouwen van Antwerpen, het centraal station. De hal lijkt wel een Italiaanse palazzo, de vroegere wachtruimte, nu de cafetaria, heeft iets weg van een balzaal in Versailles en de enorme perronoverkapping van staal en glas is een echt meesterwerk. Het is echt jammer dat de kleinere winkelruimtes achteraan in het station allemaal leeg staan. Via de Keyserlei wandelen we naar de Antwerp Tower. Dit gebouw is omgebouwd tot een grote pop up store en van bovenaf hebben we een prachtig zicht over Antwerpen. 

Ondertussen hebben we dorst gekregen en besluiten we de tram te nemen naar de zomerbar aan het Harmoniepark. De voormalige feestzaal is helemaal vervallen maar het park daarentegen is prachtig aangelegd en een oase van rust midden in de drukke stad.

 

Na een lekkere verfrissing wandelen we in de richting van de wijk Markgrave, een voorname buurt die in de 19de eeuw gericht was op een welstellende burgerij van magistraten, handelaars, kunstenaars, renteniers en ongehuwde dames van stand. De buurt groeide al snel uit tot de zuidelijke tegenhanger van Zurenborg. We kuieren door de mooie straten waar de chique gevels het glorieuze verleden van de buurt vertellen. Met de tram rijden we terug naar het centrum.

Eten is voor mij genieten en het decor hoeft niet chic te zijn. Heel gewoon zonder tierlantijntjes dat vind ik het aangenaamst. Er zijn best wel wat restaurantjes in Antwerpen waar ik graag kom maar deze vijf dagen gaan we op zoek naar nieuwe pareltjes in de stad. Stelregel: zowel Dee Dee als ikzelf mogen er nog nooit geweest zijn. Bij Fiskebar zetten we ons op het gezellige terras en even later kijken we in de lichtblauwe ogen van een Deens uitziende ober. Hij legt ons uit wat er zoal op de kaart staat. Alles wijst hier op versheid en de vis in de toog ziet er uit alsof de uitbater hem even voordien zelf heeft gevangen. Dee Dee gaat voor de octopus met chili, look en rozemarijn aardappeltjes. Ik kies de dorade met paksoi, lamsoor, oosterse saus en kokos rijst. Na het zalige diner delen we nog een klein dessertje alvorens terug naar het hotel te gaan.

2 opmerkingen:

  1. Toch niet te geloven, zelfs van antwerpen maak je een
    boeiend verslag, dus neem mij gerust mee de volgende dagen op jullie toht door de stad. Ben benieuwd of je mij nog iets kan bijbrengen. In ieder geval de fiskebar staat ook op mijn bucketlist. Geniet er nog van.
    knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Heerlijk, deze blog over onze " koekenstad"!!! Je bent echt niet schatten en toe maar, ineens van dag 1 de Fiskebar... Staat ook al efkes op mijne lijst.
    Veel plezier in elk geval !!!
    Xx

    BeantwoordenVerwijderen