Uitwaaien in Oostende - dag 2

Vandaag word ik weer een dagje ouder. Eigenlijk heb ik nog nooit wakker gelegen van dat getal, met uitzondering van vorig jaar want toen was ik me er plots van bewust dat ik al een halve eeuw op deze aardbol rondloop.  Nu ben ik dus de 50 voorbij! Op zich heb ik met ouder worden totaal geen moeite, ik vind het juist iets moois. Deels omdat ik in mijn omgeving een paar keer heb meegemaakt dat het niet vanzelfsprekend is, deels omdat het leven je ieder jaar weer nieuwe en uitdagende dingen brengt. In de belangstelling staan vanwege een verjaardag hoeft voor mij niet zo, maar het is toch wel leuk dat mensen aan je denken. 

De vroege ochtend is het mooiste moment om uit te waaien. Je kunt dan in alle stilte genieten van de zee en het lege strand. Daarom dat we de dag goed beginnen met een strandwandeling. Het is een magisch moment wanneer we alleen op het strand lopen met aan de ene kant de bijzondere kleuren van de zee en aan de andere kant de zon die opkomt achter de duinen. Eens zien of we het parfum van Oostende kunnen ruiken waarover de schilder Ensor verhaalt. “Het gekrioel van de toeristen, het geluid van de zee, de drukte in de haven, het licht over de Oostendse daken. En de onmiskenbare geur van mijn stad. Het parfum van Oostende.

 

Zodra we aan de strekdam rechts met de zee meedraaien, stuiten we op het Zeeliedenmonument. Oneerbiedig door de inwoners ‘De visser en de pisser” genoemd. De zon stijgt en is inmiddels boven de vuurtoren uit gekropen. Op de boulevard gaan de eerste cafés open. Op het strand bollen de gestreepte zittingen van enkele ligstoelen vrolijk in de wind. We wandelen terug via de wandeldijk en passeren opnieuw de oranje blokken van Arne Quinze tot ongenoegen van Ingrid. Ja hier in Oostende kan je er gewoon niet omheen. 

Van al dat wandelen, hebben we een hongertje gekregen dus tijd om terug te gaan, Op hotel kijk ik altijd uit naar het ontbijt. Verwennerij ten top! Want ook al doe ik mijn best om thuis afwisselend en gezond te ontbijten, het is toch net dat beetje leuker om gewoon mijn voetjes onder tafel te schuiven en te genieten van al dat lekkers op een mega buffet waar we ongegeneerd meerdere keren kunnen passeren om ons buikje goed rond te eten. Alles is er en we laten ons dan ook een beetje gaan. Tenslotte ben ik niet alle dagen jarig.

Na het ontbijt besluiten we de Marvin Gaye wandeling te doen. Tijdens deze wandeldocumentaire door de stad komen we alles te weten over zijn comeback en hoe de monsterhit 'Sexual Healing' tot stand kwam. We krijgen een hoofdtelefoon en een iPod en starten aan de zeedijk. De wandeling wordt ingeleid door Jamie Lidell en  uiteraard horen we heel wat muziek van Marvin Gaye. Er zijn slechtere manieren om in het zonnetje te genieten van de kust.  De wandeling brengt ons ook langst prachtige huizen uit de Belle Epoque: adembenemende architectuur die je alleen maar doen verlangen om in zo’n huis te kunnen wonen. Het feit dat deze huizen soms omringd worden door flatgebouwen uit de jaren ’70 en‘80, maakt het een interessante architecturale mix. Moest Marvin Gaye nog leven, Lafayette in de Langestraat was absoluut zijn favoriet café geweest. De musicbar brengt soul en funky muziek tot leven in Oostende. Niet toevallig onder het goedkeurende oog van Marvin himself aan de muur. Lafayette is een buitenbeentje in de uitgaansbuurt en dat is ook Tom Barman niet ontgaan. De frontman van dEUS komt er, naar verluidt, geregeld plaatjes draaien.

 

In de Langestraat zetten we ons op het terras van Koekoek. Gisteren kwamen we hier voorbij en de geur van vers gebakken kip drong in onze neusgaten. Vermits we toen al een reservatie hadden bij St Malo, was hier eten geen optie. Tijd dus om het nu wel te doen. We bestellen een halve kip en wanneer deze op tafel komt, komen we tot de ontdekking dat we er geen bestek bij krijgen. Op mijn vraag of we bestek kunnen krijgen, is het antwoord nee. We kijken hem met z'n tweeën een beetje schaapachtig aan want we denken dat hij ermee lacht maar nee hoor ze bezitten echt geen bestek.  Hangt hier een verborgen camera? Het is eens wat anders, eten met onze handen. Ingrid vraagt er appelmoes bij en krijgt een volledige verse bokaal van Hak. Ja we zitten in de uitgaansbuurt van Oostende en hier serveren ze dus 'no nonsense' eten. De kip is super sappig en goed gekruid. Een fijne afsluiter! 

 

De verbrede en lange boulevard, de nieuw aangelegde pier en de opgeknapte winkelstraten maken Oostende ten opzichte van een aantal jaren geleden een stuk moderner. Het centrum beschikt over een zeer divers aanbod van winkels. Naast de grote ketens zijn er ook veel leuke en bijzondere boetiekjes. Deze tref je allemaal aan op en rond de Kapellestraat, de bekendste winkelstraat van de stad. De vibe zit (weer) helemaal goed. Dat voel je en dat merk je overal.

Oh yes Oostende, we’ll be back. Tot snel!

Uitwaaien in Oostende - dag 1

Bij mij steken de reiskriebels meestal de kop op wanneer de eerste lentekriebels er zijn. Ik wil WEG – weg uit mijn vertrouwde omgeving, ook al is het maar voor even. Bovendien is er niets leuker dan op je verjaardag wat quality time doorbrengen met een vriendin. Tijd dus om die twee dingen te combineren. Het voorjaar is een zalige periode om uit te waaien aan de Belgische kust. We trekken vandaag dan ook naar de koningin der badsteden, Oostende. Hoe komt de West-Vlaamse badplaats eigenlijk aan haar bijnaam “koningin” der badsteden?  Omdat koning Leopold II daar ferm zijn best voor gedaan heeft. Vooral omdat hij een emotionele band had met Oostende.  Leopolds moeder, koningin Louise-Marie, is daar overleden, in het koninklijk paleis in de Langestraat.   Het mondaine karakter van zowat honderd jaar geleden hangt nog altijd een beetje in de stadslucht. Daarnaast is de kustplaats ook heel modern en valt er heel wat te beleven.  Wie houdt er niet van zon, zee, strand? Oké, voor dat eerste moet je een beetje geluk hebben, maar de zee en het strand zijn altijd aanwezig in Oostende. Het strand is breed en uitgestrekt – voor mij niet persé om me languit neer te vleien maar wel de ideale plek om even lekker uit te waaien.

We logeren in het Mercure Hotel en ook al is het nog vroeg, we kunnen onmiddellijk naar de kamer. We krijgen een deluxe kamer als extraatje op de social deal aanbieding. Wanneer we boven komen, moeten we daar wel eens goed om lachen. De kamer is mooi maar simpel en we vragen ons dan ook af hoe hun standaard kamers eruit zien. We gaan de auto parkeren op de enige parking van Oostende waar je gratis kan staan. Daarna beginnen we aan onze wandeling door de stad. We starten aan de Sint Petrus en Pauluskerk die statig in het centrum van de badstad haar christelijke onderdanen verwelkomt. Het interieur heeft prachtige glasramen en ook al zijn we niet echt kerkgangers we zijn het er beiden over eens dat deze kerk echt heel erg mooi is. Via de Leopold  II laan wandelen we vervolgens naar Koning Leopold die van op zijn paard alle nabijgelegen straten in het oog houdt. Ook de Japanse tuin Shin Kai Tei staat op ons programma maar deze is jammer genoeg niet open. Van aan de koninklijke villa kunnen we wel even een blik werpen over de tuinmuren. Dan is het tijd om wat te flaneren over de dijk. Een beroemd onderdeel van de Oostendse dijk zijn de koninklijke gaanderijen. Het is wat cliché maar je kan er niet omheen. Deze blijven toch wel dé belangrijkste bezienswaardigheid van Oostende. Deze overdekte, ietwat vervallen gaanderijen zijn prachtig betegeld en open aan de zeekant. Je voelt, proeft en hoort de zeewind hier. Onder de gaanderijen is er een tentoonstelling die reeds enkele jaren georganiseerd wordt en ze is telkens heel verrassend. 

 

Van wandelen aan zee krijg je honger. En dat hebben ze goed begrepen in Oostende. Er is genoeg voor elke fijnproever. We stappen binnen in een kleine bistro om wat op te warmen maar de dame  die ons ontvangt, laat ons plaatsnemen in de kleine serre vooraan waar de temperatuur niet echt hoog ligt. Maar er is alvast geen wind en dat scheelt. Wanneer we buitenkomen, snijdt de koude wind nog steeds. De witte strandcabines die mooi afsteken tegen de blauwe lucht zijn een streling voor het oog.  De Noordzee is woest, onvoorspelbaar en grimmig; precies zoals ik het graag heb. En dat het er op een winderige dag zoals vandaag allemaal nog wat dramatischer uitziet, is mooi meegenomen!  Niks beter dan een strandwandeling dus verlaten we de schaduwrijke dijk en lopen via het strand verder omdat daar het zonnetje schijnt. Laten we eerlijk zijn, op een zonovergoten dag putteke zomer is het vaak druk op het strand. Het contrast met een heerlijke uitwaai-strandwandeling kan niet groter zijn. Dit is één van de redenen waarom ik graag buiten het seizoen naar de kust kom.

In Oostende kan je nu ook gewoon een stuk de zee inlopen via de Westelijke Strekdam, de max om al dat natuurgeweld rondom je te hebben! Aan het eind van de dijk zetten we ons even beschut van de wind en genieten we van de zon op ons gezicht. Daarna wandelen we terug in de richting van de dijk. 

Een beetje verder worden we de pas afgesneden door de fel oranje-rode blokken van kunstenaar Arne Quinze die de zeedijk sieren. Het kunstwerk wordt ‘Rock Strangers’ genoemd. De elf metalen constructies trekken zeker de aandacht. You love it or you hate is. De werken passen niet echt in de omgeving maar dat is nu precies de bedoeling van de kunstenaar. Sowieso hou ik wel van kunst in openlucht. Ingrid vindt het echter spuuglelijk en kan maar niet begrijpen dat iemand dat kunst kan noemen. Stel je voor dat we hier een appartement kopen en ze zetten daar dan zo'n lelijke stenen met een oranje zak over, zegt ze. 

In Oostende kun je niet om vers gevangen vis heen.  Bij de kraampjes op de visserskaai met gedroogde stokvis zitten meeuwen op de plakkaten die waarschuwen dat wie ze voedert, een boete van 250 euro riskeert. Het gekrijs van de meeuwen jaagt me angst aan, ik heb het niet zo voor die beesten.

We passeren de artisanale bakkerij Huis De Cock waar de vele taartjes in de etalage onze aandacht trekken. Het is vier uur dus tijd voor een zoete zonde. Mijn torentje van witte chocolade mousse met abrikozen en bladerdeeg is die zonde meer dan waard. Ingrid gaat voor een gewoon, traditioneel appeltaartje maar niks is minder waar want de smaak overtreft echt alles. Wanneer we terug bij het hotel komen, hebben we al meer dan 19000 stappen gedaan. Zouden we die taartjes er af gestapt hebben? 

Uiteraard moeten we mijn verjaardag uitgebreid vieren en vermits ik hou van de Oosterse keuken viel mijn oog op het restaurant St Malo. Ja ik geef toe het klinkt niet echt Oosters maar het restaurant met de van oorsprong zeer Frans klinkende naam combineert traditionele Belgische kustgerechten met klassiekers uit de Thaise keuken, en zou dat volgens Tripadvisor uitstekend doen. Wanneer we toekomen, voelen we onmiddellijk de warme sfeer en we hebben het gevoel echt welkom te zijn. De dame die ons ontvangt, is super vriendelijk. Het interieur is warm en stijlvol, met tinten van beige en roomwit. Geen enkel moment overheerst de drukte van de zeedijk. Wat je hoort is het elegante kabbelen van nu eens loungemuziek, dan weer rustgevende oosterse muziek. Enkele Boeddhabeeldjes zorgen voor een opmerkelijk intermezzo. We mogen plaatsnemen aan een tafeltje bij het raam en krijgen onmiddellijk twee lekkere broodjes. We bestellen alvast een wijntje en kunnen dan rustig kiezen. Naast ons krijgen ze een bordje met Vietnamese loempia's en ik zeg nog 'tiens dat stond niet op de kaart' maar het blijkt het hapje van het huis te zijn want even later wordt het ook voor onze neus gezet. Ons voorgerechtje, de kippensaté met 4 verschillende sausjes is ook heel lekker maar het is vooral het hoofdgerecht dat een glimlach op mijn gezicht tovert. De gestoomde zeebaars met limoen en look is hemels. Redelijk spicy want mijn lippen branden maar de smaaksensatie is werkelijk geweldig. Ingrid kiest voor de Belgische keuken en neemt de sliptongen met frietjes. Ook deze smaken heerlijk. Een maaltijd is niet af zonder dessertje en de appeltaart met ijs is om duimen en vingers af te likken. We sluiten deze prachtige dag en deze heerlijke culinaire avond af in de bar van ons hotel waar we nog een laatste glaasje wijn drinken.