zondag 26 maart 2017

Uitwaaien in Oostende - dag 1

Bij mij steken de reiskriebels meestal de kop op wanneer de eerste lentekriebels er zijn. Ik wil WEG – weg uit mijn vertrouwde omgeving, ook al is het maar voor even. Bovendien is er niets leuker dan op je verjaardag wat quality time doorbrengen met een vriendin. Tijd dus om die twee dingen te combineren. Het voorjaar is een zalige periode om uit te waaien aan de Belgische kust. We trekken vandaag dan ook naar de koningin der badsteden, Oostende. Hoe komt de West-Vlaamse badplaats eigenlijk aan haar bijnaam “koningin” der badsteden?  Omdat koning Leopold II daar ferm zijn best voor gedaan heeft. Vooral omdat hij een emotionele band had met Oostende.  Leopolds moeder, koningin Louise-Marie, is daar overleden, in het koninklijk paleis in de Langestraat.   Het mondaine karakter van zowat honderd jaar geleden hangt nog altijd een beetje in de stadslucht. Daarnaast is de kustplaats ook heel modern en valt er heel wat te beleven.  Wie houdt er niet van zon, zee, strand? Oké, voor dat eerste moet je een beetje geluk hebben, maar de zee en het strand zijn altijd aanwezig in Oostende. Het strand is breed en uitgestrekt – voor mij niet persé om me languit neer te vleien maar wel de ideale plek om even lekker uit te waaien.

We logeren in het Mercure Hotel en ook al is het nog vroeg, we kunnen onmiddellijk naar de kamer. We krijgen een deluxe kamer als extraatje op de social deal aanbieding. Wanneer we boven komen, moeten we daar wel eens goed om lachen. De kamer is mooi maar simpel en we vragen ons dan ook af hoe hun standaard kamers eruit zien. We gaan de auto parkeren op de enige parking van Oostende waar je gratis kan staan. Daarna beginnen we aan onze wandeling door de stad. We starten aan de Sint Petrus en Pauluskerk die statig in het centrum van de badstad haar christelijke onderdanen verwelkomt. Het interieur heeft prachtige glasramen en ook al zijn we niet echt kerkgangers we zijn het er beiden over eens dat deze kerk echt heel erg mooi is. Via de Leopold  II laan wandelen we vervolgens naar Koning Leopold die van op zijn paard alle nabijgelegen straten in het oog houdt. Ook de Japanse tuin Shin Kai Tei staat op ons programma maar deze is jammer genoeg niet open. Van aan de koninklijke villa kunnen we wel even een blik werpen over de tuinmuren. Dan is het tijd om wat te flaneren over de dijk. Een beroemd onderdeel van de Oostendse dijk zijn de koninklijke gaanderijen. Het is wat cliché maar je kan er niet omheen. Deze blijven toch wel dé belangrijkste bezienswaardigheid van Oostende. Deze overdekte, ietwat vervallen gaanderijen zijn prachtig betegeld en open aan de zeekant. Je voelt, proeft en hoort de zeewind hier. Onder de gaanderijen is er een tentoonstelling die reeds enkele jaren georganiseerd wordt en ze is telkens heel verrassend. 
 

Van wandelen aan zee krijg je honger. En dat hebben ze goed begrepen in Oostende. Er is genoeg voor elke fijnproever. We stappen binnen in een kleine bistro om wat op te warmen maar de dame  die ons ontvangt, laat ons plaatsnemen in de kleine serre vooraan waar de temperatuur niet echt hoog ligt. Maar er is alvast geen wind en dat scheelt. Wanneer we buitenkomen, snijdt de koude wind nog steeds. De witte strandcabines die mooi afsteken tegen de blauwe lucht zijn een streling voor het oog.  De Noordzee is woest, onvoorspelbaar en grimmig; precies zoals ik het graag heb. En dat het er op een winderige dag zoals vandaag allemaal nog wat dramatischer uitziet, is mooi meegenomen!  Niks beter dan een strandwandeling dus verlaten we de schaduwrijke dijk en lopen via het strand verder omdat daar het zonnetje schijnt. Laten we eerlijk zijn, op een zonovergoten dag putteke zomer is het vaak druk op het strand. Het contrast met een heerlijke uitwaai-strandwandeling kan niet groter zijn. Dit is één van de redenen waarom ik graag buiten het seizoen naar de kust kom.

In Oostende kan je nu ook gewoon een stuk de zee inlopen via de Westelijke Strekdam, de max om al dat natuurgeweld rondom je te hebben! Aan het eind van de dijk zetten we ons even beschut van de wind en genieten we van de zon op ons gezicht. Daarna wandelen we terug in de richting van de dijk. 

Een beetje verder worden we de pas afgesneden door de fel oranje-rode blokken van kunstenaar Arne Quinze die de zeedijk sieren. Het kunstwerk wordt ‘Rock Strangers’ genoemd. De elf metalen constructies trekken zeker de aandacht. You love it or you hate is. De werken passen niet echt in de omgeving maar dat is nu precies de bedoeling van de kunstenaar. Sowieso hou ik wel van kunst in openlucht. Ingrid vindt het echter spuuglelijk en kan maar niet begrijpen dat iemand dat kunst kan noemen. Stel je voor dat we hier een appartement kopen en ze zetten daar dan zo'n lelijke stenen met een oranje zak over, zegt ze. 

In Oostende kun je niet om vers gevangen vis heen.  Bij de kraampjes op de visserskaai met gedroogde stokvis zitten meeuwen op de plakkaten die waarschuwen dat wie ze voedert, een boete van 250 euro riskeert. Het gekrijs van de meeuwen jaagt me angst aan, ik heb het niet zo voor die beesten.

We passeren de artisanale bakkerij Huis De Cock waar de vele taartjes in de etalage onze aandacht trekken. Het is vier uur dus tijd voor een zoete zonde. Mijn torentje van witte chocolade mousse met abrikozen en bladerdeeg is die zonde meer dan waard. Ingrid gaat voor een gewoon, traditioneel appeltaartje maar niks is minder waar want de smaak overtreft echt alles. Wanneer we terug bij het hotel komen, hebben we al meer dan 19000 stappen gedaan. Zouden we die taartjes er af gestapt hebben? 

Uiteraard moeten we mijn verjaardag uitgebreid vieren en vermits ik hou van de Oosterse keuken viel mijn oog op het restaurant St Malo. Ja ik geef toe het klinkt niet echt Oosters maar het restaurant met de van oorsprong zeer Frans klinkende naam combineert traditionele Belgische kustgerechten met klassiekers uit de Thaise keuken, en zou dat volgens Tripadvisor uitstekend doen. Wanneer we toekomen, voelen we onmiddellijk de warme sfeer en we hebben het gevoel echt welkom te zijn. De dame die ons ontvangt, is super vriendelijk. Het interieur is warm en stijlvol, met tinten van beige en roomwit. Geen enkel moment overheerst de drukte van de zeedijk. Wat je hoort is het elegante kabbelen van nu eens loungemuziek, dan weer rustgevende oosterse muziek. Enkele Boeddhabeeldjes zorgen voor een opmerkelijk intermezzo. We mogen plaatsnemen aan een tafeltje bij het raam en krijgen onmiddellijk twee lekkere broodjes. We bestellen alvast een wijntje en kunnen dan rustig kiezen. Naast ons krijgen ze een bordje met Vietnamese loempia's en ik zeg nog 'tiens dat stond niet op de kaart' maar het blijkt het hapje van het huis te zijn want even later wordt het ook voor onze neus gezet. Ons voorgerechtje, de kippensaté met 4 verschillende sausjes is ook heel lekker maar het is vooral het hoofdgerecht dat een glimlach op mijn gezicht tovert. De gestoomde zeebaars met limoen en look is hemels. Redelijk spicy want mijn lippen branden maar de smaaksensatie is werkelijk geweldig. Ingrid kiest voor de Belgische keuken en neemt de sliptongen met frietjes. Ook deze smaken heerlijk. Een maaltijd is niet af zonder dessertje en de appeltaart met ijs is om duimen en vingers af te likken. We sluiten deze prachtige dag en deze heerlijke culinaire avond af in de bar van ons hotel waar we nog een laatste glaasje wijn drinken.
 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten