Amsterdam - De Jordaan

Om acht uur zitten we als eersten aan het ontbijt in PARK, het café-restaurant van ons hotel. We kiezen een tafeltje aan het raam met een waanzinnig uitzicht op het Oosterpark. Bij het zien van het ongelooflijk uitgebreide buffet, komt het water ons al in de mond. We nemen onze tijd om te genieten van al dat lekkers alvorens we onze lange wandeltocht door het mooiste stukje van Amsterdam aanvatten.

Na het ontbijt wandelen we naar de tram via de Stadhouderskade. Hier staan er veel oude bomen met prachtige herfstkleuren. Hier zitten ontelbaar veel groene parkieten wat ons echt wel verbaast want deze papegaaiachtige vogels verwacht je toch eerder in een tropisch land dan aan een Amsterdamse gracht. Ik maak me de bedenking dat de beestjes het hier toch koud moeten hebben.

Vandaag kuieren we door de Jordaan met mooie vergezichten over de vele bruggen en grachten. Het is de bekendste volksbuurt van Nederland met een rijke en vooral roerige geschiedenis. In de eerste helft van de 17e eeuw werd de wijk gebouwd om alle arbeiders een dak boven het hoofd te kunnen bieden. Zij kwamen namelijk in grote getale naar de stad om te profiteren van de vele banen die de Industriële Revolutie teweegbracht. Maar die toestroom bleek uiteindelijk een keerzijde te hebben voor de bloeiende volksbuurt. In de 19e eeuw werden bouwvallige huizen gesloopt, maar er kwamen geen nieuwe huizen bij. Arbeiders bleven maar naar Amsterdam komen en doordat ze weinig tot geen geld hadden, kwamen ze al snel in de Jordaan terecht. Gezinnen werden steeds groter. Kortom, de Jordaan raakte overbevolkt en verpauperde. Vandaag de dag is het een hippe buurt waar de jongere generatie graag een huis wil kopen.

Het is plots beginnen regenen dus besluiten we één van de vele koffiehuisjes binnen te stappen. Bij 2 coffee is het heel gezellig en de koffie is er heerlijk. Achter de hoek van dit toffe tentje zit een verzorgingstehuis waar het Jordaan museum gevestigd is dus besluiten we daar even langs te gaan. Wanneer we er binnen komen, ruiken we die typische geur van een verzorgingstehuis en draait onze maag maar we proberen toch even wat op te steken van de Jordaan cultuur, de vele oproeren, het leven op straat en de artiesten. Echt indrukwekkend is het gelukkig niet want we kunnen er niet snel genoeg weg zijn.

Heel opvallend is dat hier in Amsterdam talrijke reigers opduiken in het straatbeeld. Ze zijn bovendien ongelooflijk tam en we kunnen ze bijna gewoon aanraken. De Jordaan staat bekend om zijn vele hofjes. Ze vinden is een ander paar mouwen want vaak liggen ze verscholen achter een onopvallende deur of poort. Wanneer we een kijkje gaan nemen in het karthuizerhofje, komen we in een heel andere wereld terecht. Het werd oorspronkelijk gebouwd voor arme weduwen maar tegenwoordig kunnen ook particulieren het huren. Hier heerst rust in de stad. 

Op het Johnny Jordaanplein zien we de iconen van het Jordaanse levenslied. Hier overheerst bij de standbeelden van de bekendste zangers uit de Jordaan het ‘Geef mij maar Amsterdam’ gevoel. Tijdens onze zoektocht naar de 9 straatjes, passeren we ontelbaar veel bruggetjes op de Prinsengracht, Herengracht en Keizersgracht. We lopen geregeld een rondje want de wegbeschrijving in ons boekje over Amsterdam is niet echt duidelijk. We hebben geluk dat we in Amsterdam zijn want er bestaan geen vriendelijkere Nederlanders dan Amsterdammers. Bijna iedereen die ons ziet staren op ons plan, spreekt ons aan met de vraag waar we naar op zoek zijn. Met de glimlach sturen ze ons de juiste richting uit. De authentieke straatjes worden gekenmerkt door leuke, aparte en veelal hippe winkeltjes met veel vintage spullen, in mooie historische panden. Ook zijn er veel kleine, knusse cafeetjes en eetzaakjes.

Ondertussen is het al 1 uur gepasseerd en we krijgen een hongertje. De meeste gezellige lunch restaurantjes zitten helemaal vol. Zo ook de adresjes die in ons boekje 100% Amsterdam vermeld staan. Maar we zien plots een Aziatisch restaurantje dat heel modern en gezellig is ingericht. Dat blijkt een super goede keuze want bij Nooch hebben ze geweldige gerechtjes. Bovendien is de muziek hier geweldig want Eryka Badu schalt door de luidsprekers. Heerlijk om met haar zwoele klanken te genieten van een smakelijke Pad Thai. Buiten valt de regen weer met bakken uit de hemel maar wij hebben er geen last van. We willen graag naar het Museumplein maar hebben geen idee hoe we daar moeten geraken. De dame van het restaurant legt ons haarfijn uit wat de beste weg is. 

Bij aankomst aan het Stedelijk Museum, ook wel ‘de badkuip’ genoemd, staan we versteld van hoe groen het hier is. Op het zompige grasveld voor het museum spelen enkele tieners voetbal. De zon komt tevoorschijn en schijnt op de nieuwe vleugel van het museum dat wat mij betreft perfect past bij het oude gebouw. Er is een directe, naadloze overgang tussen beide gebouwen op elke verdieping. De begane grond, waar zich de entree, de museumwinkel en het restaurant bevinden, is voorzien van een glazen buitenwand. Het interieur werd ontdaan van alle decoratie en heeft witgeverfde muren, waardoor het ideaal is om kunst tentoon te stellen. We kochten reeds kaartjes via internet en kunnen dus zo naar binnen. Eigenlijk had ik het kunnen weten, moderne kunst is echt niet aan mij besteed want al snel begin ik me te ergeren aan de werken die hier hangen. Annick en ik bekijken elkaar regelmatig en denken hetzelfde: ‘Man, man, man dat noemen ze dan kunst’! Heel lang blijven we hier dus niet. Op het Museumplein zien we het symbool van de stad, de rood-witte letters van ruim 2 meter hoog die samen driedimensionaal ‘I amsterdam’ vormen. Het blijkt voor vele toeristen een onmisbaar fotomoment.

We wandelen verder naar het Vondelpark. Dit prachtige park is een groene long midden in de stad. Het is nog steeds droog dus besluiten we gewoon verder te wandelen. Tulpen uit Amsterdam, ja wanneer je je in de Nederlandse hoofdstad bevindt, kan je niet om de tulpen heen. We passeren een heuse tulpenmarkt waar we werkelijk alle mogelijke tulpen kunnen ontdekken. Dat er zo veel verschillende soorten zijn, daar staan we van versteld. 

Tijdens deze koude winterdag, bereiken we de ultieme ‘chillmodus’ met een kop warme choco bij de pop up ‘Eventjes’. Hier wanen we ons in een sfeervolle woonkamer waar iedereen al in kerststemming is. Twee prachtige kerstbomen sieren het gezellige bistrootje en de heerlijke chocolademelk wordt geserveerd met een lekkere macaron. Meer kan ik niet verlangen! Ondertussen is de avond gevallen en zijn de grachten mooi verlicht. Heel fijn om zo naar onze volgende bezienswaardigheid te wandelen. 

Ik ben al zo vaak in Amsterdam geweest maar nog nooit bezocht ik het Anne Frank Huis en daar komt nu verandering in. We hebben ons ticket online geboekt om zeker te zijn. In dit huis schreef Anne Frank gedurende de Tweede Wereldoorlog het inmiddels wereldberoemde dagboek. Ruim twee jaar zat Anne Frank met haar familie ondergedoken in het achterhuis van het pand aan de Prinsengracht 263, waar Anne’s vader, Otto Frank, zijn bedrijf had. Ook de familie Van Pels en Fritz Pfeffer hadden hier hun schuilplek. De toegang tot het achterhuis was verborgen achter een draaikast die speciaal voor dit doel was gemaakt. Het kantoorpersoneel hielp de onderduikers met eten en bracht 'nieuws van buiten'. Op 4 augustus 1944 werd de schuilplaats verraden en de onderduikers werden gedeporteerd naar verschillende concentratiekampen. Alleen Otto Frank overleefde de oorlog.

De kamers in het Anne Frank Huis, alhoewel er geen meubels meer in staan, ademen nog steeds de sfeer uit de onderduikperiode. Citaten uit het dagboek, foto's, filmbeelden en originele voorwerpen van de onderduikers en de helpers illustreren de gebeurtenissen die zich hier hebben afgespeeld. Het geruite dagboek en andere originele geschriften van Anne Frank zijn hier te zien. Het boek komt helemaal tot leven door dit bezoek aan het achterhuis. Wij zijn alvast heel erg onder de indruk en vinden dit museum een ‘must’ wanneer je Amsterdam bezoekt. 

Het is zeven uur voorbij wanneer we buitenkomen en besluiten snel iets te eten in de omgeving van het museum. We stappen binnen in het Italiaanse restaurantje op de hoek. Dit gezellige eettentje is zo authentiek ingericht dat we ons op slag in de wereld van Don Corleone wanen. simpele papieren servieten, flessen chianti op de toog en muren bedekt met allerlei prullaria uit Italië. Laura Pausini zingt de longen uit haar lijf en zorgt voor die typische Italiaanse sfeer. Na een lekkere maaltijd, rijden we terug met de tram naar ons hotel. 

Jammer dat we vandaag geen stappenteller bij hadden want we hebben op dag twee zeker meer dan genoeg stapjes gezet. Als we vannacht niet goed slapen, dan weten we het niet meer.